ô Luci carissime, ut anxiè tibi metuo, et, ut pote pignoti meo, longè provisum cupio. Cave tibi, sed cave fortiter à malis artibus, et facinorosis illecebris Pamphiles illius, quæ cum Milone isto, quem dicis hospitem, nupta est. Maga primi nominis, et omnis carminis sepulcralis magistra creditur : quæ surculis et lapillis, et id genus frivolis inhalatis, omnem istam lucem mundi sideralis imis Tartari, et in vetustum chaos submergere novit. Nam cùm quemque conspexerit speciosæ formæ juvenem, venustate ejus sumitur : et illico in eum, et oculum, et animum detorquet. Serit blanditias, invadit spiritum ; amoris profundi pedicis æternis alligat. Tunc minus morigeros et viles fastidiens, in saxa et in pecua, et quodvis animal puncto reformat : alios verò prorsus extinguit. Hæc tibi trepido, et cavenda censeo, nam et illa urit perpetuum, et tu per ætatem et pulchritudinem capax ejus es.
Hæc mecum Byrrhæna satis anxia. At ego curiosus alioquin, ut primûm artis magicæ semper optatum nomen audivi, tantum à cautela Pamphiles abfui, ut etiam ultro
