Quati fores interdum, et frequenti clamore januæ nostræ perstrepi. Nec mora, cum magna irruptione patefactis ædibus, magistratibus, eorumque ministris, et turbæ miscellaneæ cuncta completa. Statimque lictores duo de jussu magistratuum immissâ manu trahere me sanè non retinentem occipiunt. Ac dùm primum angiportum insistimus, statim civitas omnis in populum effusa mira densitate nos insequitur. Et quamquam capite in terram, immò ad ipsos inferos jàm dejecto, mœstus incederem, obliquato tamen aspectu rem admirationis maximæ conspicio. Nàm inter tot milia populi circumsedentis, nemo prorsum qui non risu dirumperetur aderat.
Tandem pererratis plateis omnibus, et in modum eorum qui lustralibus piamentis minas portentorum hostiis circumforaneis expiant, circumductus angulatim, forum, ejusque tribunal astituor. Jàmque sublimi suggestu magistratibus residentibus, jam præcone publico silentium clamante, repentè cuncti consonâ voce flagitant, propter cœtus multitudinem, quæ pressuræ nimia densitate periclitaretur, judicium tantum theatro redderetur. Nec mora, cum passim
