populus procurrens caveæ conseptum mirâ celeritate complevit : aditus etiam et tectum omne fartim stipaverant. Plerique columnis implexi, alii statuis dependuli, nonnulli per fenestras et lacunaria semiconspicui, miro tamen omnes studio visendi, pericula salutis negligebant.
Tunc me per proscenium medium velut quamdam victimam publica ministeria perducunt : et orchestræ mediæ sistunt. Sic rursum præconis amplo boatu citatus accusator quidam senior exsurgit ; et ad dicendi spatium vasculo quodam in vicem coli graciliter fistulato, ac per hoc guttatim defluo infusa aqua, populum sic adorat.
Neque parva res ac præcipuè pacem civitatis cunctæ respiciens, et exemplo serio profutura tractatur, quirites sanctissimi, quare magis congruit sedulò singulos atque universos vos pro dignitate publicâ providere, ne farius homicida tot civium lanienam, quam cruenter exercuit, impunè commiserit. Nec me putetis privatis simultatibus instinctum, odio proprio sævire. Sum namque nocturnæ custodiæ præfectus :
