Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/275

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Jàm scies omnem domûs nostræ statum : jàm scies heræ meæ miranda secreta ; quibus obaudiunt Manes, turbantur sidera, coguntur numina, serviunt elementa. Nec unquàm magis artis hujus violentia nititur, quàm cum scitulæ formulæ juvenem quempiam libenter aspexit ; quod quidem ei solet crebriter evenire. Nunc etiam adolescentem quemdam Bœotium summè decorum efflictim deperit, totiusque artis manus, et machinas omnes ardenter exercet. Audivi vesperi, meis his, inquam, auribus audivi, quod, ni celerius sol cœlo ruisset, noctique ad exercendas illecebras magiæ maturius cessisset, ipsi soli nubilam caliginem et perpetuas tenebras comminantem.

Hunc juvenem, cum è balneis rediret ipsa, tonstrinæ residentem hesternâ die forte conspexit : ac me capillos ejus, qui jàm cæde cultrorum desecti humi jacebant, clanculò præcepit auferre. Quos me sedulo furtimque colligentem tonsor invenit ; et, quod alioqui publicitus maleficæ disciplinæ perinfames sumus, arreptam inclementer increpat : Tunc ultima non cessas subinde lectorum juvenum capillamenta surripere ? Quod scelus nisi tandem desines, magistratibus te constanter objiciam. Et verbum facto secutus, immissâ manu scrutatus è