lasciviunt. Cæterùm corpus glabellum, atque luculentum, et quale peperisse Venerem non pœniteret.
Ante lectuli pedes jacebat arcus, et pharetra, et sagittæ, magni Dei propitia tela. Quæ dùm insatiabili animo Psyche satis curiosa rimatur atque pertractat, et mariti sui miratur arma : depromit unam de pharetra sagittam, et puncto pollicis extremam aciem periclitabunda, trementis etiamnunc articuli nixu fortiore pupugit altius ; ut per summam cutem roraverint parvulæ sanguinis rosei guttæ. Sic ignara Psyche, sponte in amoris incidit amorem. Tunc magis magisque cupidine flagrans Cupidinis, prona in eum efflictim inhians, patulis ac petulantibus suaviis festinanter ingestis, de somni mensura metuebat.
Sed, dum bono tanto percita, sauciâ mente fluctuat ; lucerna illa, sive perfidia pessima, sive invidia noxia, sive quod tale corpus contingere, et quasi basiare et ipsa gestiabat : evomuit de summa luminis sui stillam ferventis olei super humerum Dei dextrum. Hem audax et temeraria lucerna, et amoris vile ministerium, ipsum ignis totius Deum aduris : cùm te scilicet amator aliquis, ut diutius cupitis etiam nocte potiretur, primus invenerit ! Sic inustus exiluit
