singula Psyche curiosè dividit, et discretim remota ritè componit : rata scilicet, nullius dei fana et cerimonias neglegere se debere, sed omnium benivolam misericordiam corrogare.
Hæc eam sollicitè seduloque curantem, Ceres alma deprehendit ; et longum exclamat protinus : Ah, Psyche miseranda ! totum per orbem Venus anxia disquisitione tuum vestigium furens animi requirit teque ad extremum supplicium expetit, et totis numinis sui viribus ultionem flagitat. Tu verò rerum mearum tutelam nunc geris, et aliud quidquam cogitas, nisi de tuâ salute ? Tunc Psyche pedes ejus advoluta, et uberi fletu rigans Deæ vestigia, humumque verrens crinibus suis, multijugis precibus editis veniam postulabat : Per ego te frugiferam tuam dextram istam deprecor, per lætificas messium cærimonias, per tacita sacra cistarum, et per famulorum tuorum draconum pinnata curricula, et glebæ Siculæ sulcamina, et currum rapacem, et terram tenacem, et illuminarum Proserpinæ nuptiarum demeacula, et luminosarum filiæ inventionum remeacula, et cætera quæ silentio tegit Eleusis Atticæ sacrarium, miserandæ Psyches animæ, supplicis tuæ, subsiste, inter istam spicarum congeriem
