tenet nummos aureos manus Myrmecis, quæ nec æreos norat.
Jàmque nocte promota, solum perducit ad domum, probeque capite contectum, amatorem strenuum infert adusque dominæ cubiculum. Commodùm novis amplexibus amori rudi litabant, commodùm prima stipendia veneri militabant novi et nudi milites : et contrà omnium opinionem, captata noctis opportunitate, improvisus maritus assistit, suæ domûs januam jàm pulsat, jàm clamat, jàm saxo fores verberat : et, ipsâ tarditate magis magisque suspectus, dira comminatur Myrmeci supplicia. At ille, repentino malo perturbatus, et misera trepidatione ad inopiam consilii deductus, quod solum poterat, nocturnas tenebras causabatur sibi obsistere, quin clavem curiosè abconditam reperiret. Interdùm Philesieterus, cognito strepitu, raptim tunicam injectus, sed planè præ turbatione pedibus intectis, procurrit cubiculo.
Tunc Myrmex, tandem clave pessulis subjecta, repandit fores, et recipit tunc etiam fidem Deorum boantem dominum,
