Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/226

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Et tamen, taciti vulneris, et suæ sordidæ conscientiæ commonita, quo maturius stupratorem suum tegminis cruciatu liberaret, idemtidem suadebat, maritum temporius quieti decedere. At ille ; utpote intercepta cœna profugerat prorsus jejunus, mensam poni comiter postulabat. Apponebat ei propere, quamvis invita, mulier, quippini ? destinatam alii. Sed mihi penitus carpebantur præcordia, et præcedens facinus ac præsentem deterrimæ feminæ constantiam cogitanti : mecumque sedulò deliberabam, si quo modò possem, detectis ac revelatis fraudibus, auxilium meo præbere domino : illumque, qui instar testudinis alveum succubabat, depulso tegmine, cunctis palàm facere.

Sic herili contumelia me cruciatum, tandem cœlestis respexit providentia. Nàm senex claudus, cui nostra tutela permissa fuerat, universa nos jumenta, id hora jàm postulante, ad lacum proximum bibendi causa gregatim prominabat. Quæ res opportunissimam mihi vindictæ subministravit occasionem. Nàmque prætergrediens, observatos extremos digitos adulteri, qui per