de quo lacte libabat. Quintus auream vannum aureis congestam ramulis ; et alius ferebat amphoram.
Nec mora, cum Dei, dignati pedibus humanis incedere prodeunt ; hic horrendum, nunc atra, nunc aurea facie sublimis, attollens canis cervices arduas : ille superorum commeator et inferorum, læva caduceum gerens ; dextera palmam virentem quatiens, cujus vestigium continuò sequebatur bos, in erectum levata statum. Erat ea bos omniparentis Deæ secundum simulacrum ; quod residens humeris suis, proferebat unus è ministerio beato, gressu gestuoso. Ferebatur ab alio cista secretorum capax, penitus celans operta magnificæ religionis. Gerebat alius felici suo gremio summi sui numinis venerandam effigiem, non pecoris, non avis, non feræ, ac ne hominis quidem ipsius consimilem ; sed solerti repertu, etiam ipsa novitate reverendam, altioris utcunque et magno silentio tegendæ religionis argumentum ineffabile ; sed et ad istum planè modum, fulgente auro figurata urnula faberrimè cavata, fundo quaàm rutundo, miris extrinsecus simulacris Ægyptiorum effigiata, ejus orificium non altiusculè levatum, in canalem porrectum, longo rivulo prominebat, ex alia verò parte multum
