Ul.
Ce suffixe sert à exprimer l’idée de « personne caractérisée par... »
Par conséquent, l’homme caractérisé par sa bonté, sa beauté, sa justice, sa force, etc. ; par l’amour qu’il a pour la paix, le babillage, le mensonge, etc., sera bonulo, belulo, justulo, fortulo ; paculo, babilulo, mensogulo.
De même, comme la pauvreté, la jeunesse, l’avarice caractérisent vraiment l’homme qui les possède, nous l’appellerons malriĉulo, junulo, avarulo.
Mais, par contre, comme la lecture, la visite, le travail ne caractérisent pas les hommes qui s’y livrent, nous n’emploierons jamais ul pour les désigner, et nous dirons uniquement leganto, vizitanto, laboranto. Nous agirons naturellement ainsi pour tous les cas analogues.
36e EXERCICE
Diminutif, et — augmentatif, eg — suffixes de caresse : cj, nj.
(Voir pages 33 à 36).
Mi aĉetis por la infanoj tableton kaj kelke da seĝetoj. — En nia lando ne troviĝas montoj, sed nur montetoj. — Tuj post la hejto, la forno estis varmega ; post unu horo, gi estis jam nur varma ; post du horoj, ĝi estis nur iom varmeta ; kaj post tri horoj, ĝi estis jam tu te malvarma. — En somero ni trovas malvarmeton en densaj arbaroj. — Li sidas apud la
