publica forma est nisi hoc vnum studeamus, vt non intelligamur atque tum præftaret tacere, aut ab in fœlici Charta prurientem abstinere manum, qui enim voces istas priscas & exoletas in quotidianis communibusque sermonibus expromunt, perinde faciunt, ac si qui Velleri Tyrio Murice Ebrio & εύανθεί ferruginem aut centonem lacerum & detritum assumerent tantum abest vt ex eo rectum conciliasse temperamenta colorum ; quin imo purpuram ipsam exoculasse merito censendi sunt. Ita illi orationis Nitorem hac vetustate fuliginis plane infuscanc & quà natiua pulchritudine exurgere debet, hanc quæsitis, fucis & pigmentis iisque temporis vetustate vanesentibus, interpolare, & adulterare non verentur. Atque vt dignissimi rerum æstimatores numquam ferent, minus probabunt istam in aucupandis obsoletis, ad antiquitatis speciem, vel obscuris ad eruditionis ostentationem nimiam & affectatam diligentiam, sic credo nec illi negabunt, multum illam facere ad bonam mentem, & omne punctum ferre in rectum instituenda studiorum ratione. Cum enim præstantissimos illos seruas a quibus hoc quidquid est invita meliore commodi & bonæ frugis fato, tandem concedere necessum est quos immortales esse oporteret, reliquum est, vt quos affari præsentes, & quibuscum colloqui non iicet, horum monumenta quaæ fugacis temporis obliuio delere non potuit rehgiose colamus, sermo autem ipse animi sensa & cogi-
