artem et operando in eadem, ut sibi promittebat ipse aurifaber. Et, ob hoc, in quadam camera se inclusit idem aurifaber, et inebriatus dormivit : quem idem Egidius, reus, dormientem reperit. Quo sic comperto, dixit idem reus, indignatus erga ipsum aurifabrum, quod dictus aurifaber erat unus ebriosus, fatuus, sive ebes, ipsumque remisit, dicendo quod ipse non curabat de eo. Qui quidem aurifaber recessit cum marcha argenti predicta, quam ipse reus sibi tradiderat : et sic predictam marcham argenti perdidit idem reus.
Et hoc est quod deponit et nichil aliud scit, dempto de fama, quam dicit laborare publicam super depositis per eum.
Item deposuit et dixit quod, quadam die, cujus alias non meminit, cum iste esset in villa Thiffaugiarum, extra fortalicium seu castrum ejusdem loci, a tempore pretacto citra, ubi iste erat hospitatus, et sepius, ut asseruit, adibat communicaturus cum viris ecclesiasticis ac alias, prefatus Egidius, reus, misit quendam nuncium ad hunc testem et ei mandavit ut confestim accederet iste testis ad eundem reum. Qui quidem testis statim venit ad mandatum ipsius rei, quem reperit quasi totum dolorosum et mestum, in quadam galeria dicti castri. Statimque ut testis iste accessit ad eundem reum, ipse reus sibi dixit quod credebat dictum Franciscum esse mortuum, et quod audiverat eum clamantem in dicta camera dicti castri ubi existebat et sonum ictuum, ac si verberaretur ibidem una culcitra, sed quod non erat ausus illuc accedere nec dictam cameram intrare ; rogavitque hunc testem ut iste accederet dictam cameram, visurus quidnam esset. Iste vero testis respondit quod dictam cameram accedere non auderet neque accederet. Verumptamen, complacendo dicto Egidio, reo, incessit idem testis versus cameram antedictam, quam non introivit, sed a parte posteriori, existenti in orto quodam, vocavit dictum Franciscum per quamdam fenestram dicte camere : qui sibi non respondit verbum, sed eum audivit iste testis plangentem ac dolentem, ad modum hominis valde lesi, quod retulit iste testis dicto Egidio, reo ; unde fuit ipse reus valde dolens. Deinde siquidem exivit dictus Franciscus cameram antedictam et, quasi totus palidus, acessit ad cameram dicti Egidii, rei ; cui, et huic testi, narravit quod dyabolus atrociter verberaverat ipsum Franciscum in camera primodicta, ex qua quidem verberacione dictus Franciscus effectus fuit febricitans et infirmus per septem vel octo dies ; quem dictus Egidius, reus, in propria rexit et gubernavit, stante infirmitate predicta, non permittens idem reus quod alius ab ipso curaret tunc de dicto Francisco, fecitque idem Egidius, reus, predictum Franciscum confiteri ; et inde convaluit dictus Franciscus ab infirmitate hujusmodi.
