-t"1 wwf ” wej^r^"
"V r
3‘2
PETRI, VALLIUM SARNAII MONACHI,
A«. 1210.
Otxtmafi Im*
Rit i 111 f < » r» -
tuli trmlim*
fcr »kui
MatlnUm
fcrUmici)*)*
|MiracuU cjim
dominus castri nomine Guilldmus de Minerba, cum Comite locuturus. Dum autem A loquerentur, abbas Cisterciensis, et magister Thedisius de quo suprà mentionem fecimus, subito ex insperato supervenerunt. Comes vero noster, utpote vir discretus et cum consilio cuncta agens, dixit quod de deditione et receptione castri nihil faceret, nisi quod abbas Cisterciensis, totius negotii Christi magister, decerneret faciendum : quo audito, abbas valdè doluit, utpote inimicos Christi mori desiderans, et tamen ad mortem judicare non audens, cum esset Jttionachus et sacerdos. Gvgitans ergô quomodo Comitem vel dictuift Giiillelmum , qui etiam super redditione castri se abbatis arbitrio offerebat, posset à compromissione quam inter se fecerant revocare, jussit ut uferque, Comes videlicet et Guillelmus, modum redditionis castri in scriptum redigerent. Hoc autem faciebat, ut, dum scriptum unius alteri non placeret, à compromissione quam fecerant resiliret : quod scriptum dum esset coram Comite recitatum, noli adquievit Comes ; irtimô B dixit domino castri ut intraret castrum suum, et se defenderet sicut posset, quod ille noluit, sed subjecit se per omnia Comitis voluntati ; nihilominus tamen Comes voluit ut totum fieret prout ablias Cisterciensis disponeret faciendum. Ordinavit igitur abbas nt dominus castri et omnes qui in castro erant, credentes etiam haereticorum, m vellent reconciliari et stare mandato ecclesiae, vivi evaderent, castro < iomiti rémanente ; perfecti etiam haeretici, quorum ibi erat plurima multitudo, nihilominus evaderent, si ad fidem ratholicam converti vellent. Quod audiens vir nobilis et totus in fide catholicus Roliertus Malus-vicinus qui aderat, quià scilicet liberarentur haeretici, propter quos perdendos advenerant peregrini ; timens quod ne fort»1 timore ducti, ciim jam capti essent, quidquid nostri vellent promitterent adimplere, resistens abbati in faciem, dîxit quôd hoc nostri nullo modo sustinerent. Cui ablias respondit : « Ne timeatis, quia credo quôd paucissimi con- C » vertentur. » Ilis dictis, praecedente cruce et vexillo Comitis subséquente, villam intrant nostri, et, cantantes Te Deum laudamus, ecclesiam adeunt, quà rtvonriliatà, crucem Dominicam in summitate turris ponunt, vexillum Gmiitis alia in parte locantes. Christus quippe villam ceperat, et dignum cryt ut vexillum ejus pravederet, et, in eujinentiori loco positum, eliristianae victoriae testimonium |>erliilieret : verumtamen Comes tunc non intravit.
Ilis gestis, venerabilis abbas Vallium Sarnaii, qui erat cum Comite in obsidione . negotiumque Christi unico ampleeteliatur aflbetu , audiens Iwreticoriim multitudinem congregatam in quadam domo, accessit ad eos, proferensque verba pacis et salutis monita, ipsos in melius convertere cupiebat : % qui verba ejus interrumpentes, omnes unà voce dixerunt : « Quare nobis praedicatis ? fidem ves-
- trani nolumus, Romanam ecclesiam alxlicamus : iu vanum lalw>ratis ; à secta D
» quam tenemus nec mors neo vita poterit nos revocare. » Quo audito, mox abbas venerabilis exivit à domo illa, et ad mulieres quae in alia mansioneerant congregata 1, verbum praedicationis oblaturus accessit ; sed qui haereticos duros et obstinatos invenerat, obstinatiores invenit haereticas et penitus duriores. Mox Comes noster intravit castrum, et veniens in domum ubi erant haeretici omnes congregati in unum, vir catholicus et volens omnes salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire, coepit monere ut ad fidem Christi converterentur ; sed, eiirn nihil penitiis proficeret, fecit eos extrahi de castro : erant autem perfecti lueretiei centum quadraginta vel amplius. Praeparato igitur igne copioso, omnes in ipso projiciuntur ; ncc tamen opus fuit quod nostri eos projicerent, quia obstinati in sua nequitia omnes se in ign«m ultri» praecipitabant. Tres tamen muliert-s evaserunt, quas nobilis domina * mater Btichardi de Marliaeo ab igne eripuit, et sanctie eeclesiæ R reconciliari fecit. Combustis igitur haereticis, oseteri omnes qui erant , abjurata baeresi, sancta : sunt ecclesiae reconciliati. Nobilis etiam Comes dedit Cuillelmo qui fuerat dominus Minerba* alios redditus prope Biterrim ; sed ille non multo post, spreta fidelitate quam Deo et Comiti promiserat, recedens à Deo et Comite, se inimicis fidei sociavit. .
Non credimus etiam praetermittenda duo miracula quae in obsidione castri Minci ha* contigerunt. Siquidem, ’quando exercitus pervenit ad obsidendum castrum, aqua quaedam defluebat prope castrum, et erat modicissima ; sed di- inà miseratione in adventu nostrorum ita subito excrevit aqua illa, quod suffecit abundantissime toto tempore obsidionis hominibus exercitus et equis. Duravit vero ipsa
