HISTORIA ÀLBIGENS1UM.
A Comiti Montisfortis. Venit igitur quodam die Comes Fuxi cum ruptariis suis prope Apamias, ponensque ruptarios suos in insidiis, accessit ad castrum, et mandavit burgensibus ut exirent ad ipsum, cum eo oolloquium habituri, proraisitque eis firmissimè sub jurejurando quid securè exire poterant, quia non faceret eis malum ; sed, statim ut butgenses egressi sunt ad eum, vocavit secreto rupta rios suos qui in insidiis latitabant, qui, venientes anteauam burgenaes possent intrare’ castrum, inultos ex eis ceperunt, et captos secum duxerunt. O nequam proditio ! Dicebat etiam Comes saepè memoratus quctd, sromnes crucesignatos contra haereticos et crucesignandos, omnes etiam qui pro fidei negbdo laborabant, universos insuper quibus hoc negotium placebat, manu suâ interfecisset, arbitraretur se obsequium præstasse Deo. Illud quoque sciendam quôd saepè memoratus Comes juravit coram legatis domini Papae, quôd de terra expelleret haereticos, quod (amen nullâ voluit B facere ratione. Multa quidem et alia mala commisit crudelissimus canis iste in ecclesiam et in Deum, quæ si vellemus per ordinem enarrare, nec nos possemus sufficere, nec etiam qui dictis nostris fidem de. facili adhiberet : excedit quippe malitia modum ; depraedatus est monasteria, ecclesias dissipavit, omnique crudeli crudelior, christianorum caedes anhelans, in siti sanguinis setnper mansit. Diffitebatur hominem, imitabatur saevitiam belluinam, factus fera pessima et non homp. His de ejus malitia breviter perstrictis, ad id quod dimisimus revertamur. XLVII. In colloquio supradicto apud Narbonam, supplicaverunt Uticensis epi- s,mon»<l pmscopus et abbas Gstercii Regi Aragonum, ut reciperet in hominem Comitem Ar^on^m Montisfortis ; civitas emm Carcassonae erat de feodo Regis Aragonensis : quod (jrouon* hocùm ille fecere noluisset, in crastino iterum accesserunt ad Regem viri praedicti "1""1’runl’ *dm,u C et dictus Comes cum eis. Venientes igitur ante Regem viri sæpedicti, prociderunt ad pedes ejus, humiliter et instantissime deprecantes ut hominium Comitis recipere dignaretur ; ipse autem Comes, flexis ante Regem genibus, suum hominium humiliter offerebat. Tandem Rex, victus precibus, acquievit et recepit Comitem in bominem de civitate Carcassonæ, ut illam Comes civitatem teneret à Rege. Quibus gestis, Rex et Comes noster et Comes Tolosae et Uticensis episco- Gcn» in coipus, exeuntes à Narbona, perrexerunt usque ad Montempessulanum. Dum adhuc essent praenominati nobiles et praelati in Montepessulano, tractatum est de contrahendo matrimonio inter primogenitum Regis et tiliam Comitis Montisfortis. Quid plura ? Firmabatur ab utraque parte matrimonium praefatum, videlicet à Rege et Comite nostro, hinc et inde praestito juramento. Insuper Rex tradidit Comiti ( praefatum primogenitum suum custodiendum : verumtanien Rex, qui Comiti (ilium D suum tradiderat, non multô pôst dedit sororem suam * filio Comitis Tolosani in ‘ San<i»m. uxorem : unde non modicum, nec immerito, apud nostros infamem se reddidit et suspectum ; jam enim, quando matrimonium illud factum est, Comes Tolosæ persequebatur manifesté ecclesiam Dei. Nec silendum quôd, ciun essent praefati viri in .Montepessulano, et multi etiam episcopi et ecclesiarum praelati, tractatum fuit iterinn de facto Comitis Tolosani. Voluerunt legati, episcopus videlicet Uticensis et abbas Cisterciensis, maximam gratiam et misericordiam facere dicto Comiti, sicut superius est expressum ; sed idem Comes, cùm promisisset impleturum se in crastino quidquid dicti legati mandassent, summo mane in crastino recessit à Montepessulano, ipsis legatis insalutatis. Viderat enim quamdam avem quam indigenae vocant avem Sancti-Martini, ad sinistram volantem, et perterritus fuit valdè. Ipse enim, more Sarracenorum, in volatu et cantu avium et caeteris E auguriis spem habebat.
XLVIII. Anno Verbi incamatixccx *, circa mediam Quadragesimam, venerunt * An. tait. de Francia crucesignati nobileset potentes, episcopus videlicet Parisiensis P.*, Ingel- (’abar<’,"m rannus de Cociaco, Robertus de Cortiniaco, Juellus de Meduana et plures alii. u>.’,'ùti| "lintL»-Hi nobiles viri in Christi negotio ee nobiliter habuerunt. Cùm venissent antein forJ‘* Carcassonam, communicato consilio, omnes dicti peregrini in hoc consenserunt lclru,‘ ut ad obsidendum tenderent Cabaretum. Quidam autem milites de Carcassonensi dioecesi jamduduin timore nostrorum dimiserant castra sua, et fugerant Cabaretum, inter quos erant duo fratres secundùm carnem , quorum unus vocabatur Petrus Miro, aller Petrusde Sancto-Michaéle ; isti ceperunt Buchardum de Marliaco, Fij
