02
PETRI, VALLIUM SARNAII MONACHI,
A*. 1212.
illam nostri occupaverant obsessores. Exeuntes autem adversariik castro, carpe- A runt totà die illà nostros sagittis à longé infestare ; advesperaacente autera die, egressi hostes à castro coeperunt aliquantulum progredi, nostrosque de iongè aggredi, sagittas suas usque ad tentoria dirigentes : quod videntes servientes exercitiis, et præ confusione di utilis sustinere non valentes, aggressi sunt adversarios, ipsosque in castrum suum repellere coeperunt. Quid plura ? fit clamor in exercitu, currunt peregrini pauperes et inermes, ipsoque Comite nostro et militibus exercitiis nescientibus et inconsultis, castrum impugnare corperunt tantâque et tam incrcdiliili ct |>enitiis inaudita probitate adversarios impetebant, quôd, ex continuo ct crelxTi imo jactu lapidum In timorem mittentes eos pariter et stuporem, abstulerunt cis in unius horæ spatio tres fortissimas barbacanas. O quasi sine ferro pugna ! ù victoria gloriosa ! Testem enim invoco Deum, quôd post redditionem casti intravi ipsum castrum, et vidi parietes domorum quasi corrosos B cx ictibus lapidum quos nostri jecerant peregrini. Videntes autem illi de castro quod amisissent barbacanas, exeuntes à castro ex alia parte, per aquam fugere c(c|M’iunt : quod videntes peregrini nostri, transierunt aquam illam, et quotquot apprehendere [nituerunt in ore gladii peremerunt.Captis barlweanis, peregrini nostri retraxerunt se ab insultu ; jam enim, inclinata die, nox imminebat. Circa mediani igitur noctem, videns dominus castri quôd, amissis barbacanis, quasi captum erat castrum, misit ad Comitem nostrum, paratus reddere castrum, dummodo ipse posset evadere : quem redditionis modum cùm Comes renueret, dominus castri iterum misit ad cum, se et castrum exponens ejus per omnia voluntati. Summo igitur diluculo, jussit Comes omnes extrahi de castro, habitoque-cum suis consilio, intellexit j quôd, si homines castri, utpote rudes et agricolas, interfici fa- C erret, rastrum illud, destruetis habitatoribus, redigeretur in solitudinem. Saniori igitur Comes usus consilio,dimisit homines ; dominum veri» castri, qui totius hujus mali causa lucrat, retrudi jussit iu imo turris Carcassonensis, ubi in custodia et
incolis jht ii>ultos detentus est dies ; milites etiam paucos qui erant cum eo,
Iccit Comes carceri mancipari.
’P'"
n A.«
iloniiin < ‘
f l,li(.-l
ritum Min
II !*.
Simon oli • t
|u»’ t ,Mr.i
Ital c<tlt
«oiiilnin
IAIII. Erant autem tunc temjxiris in exercitu Uticensis et Tolosanus episcopi ct episcopus Gircasson.e Guido, qui nunquam al) exercitu recedebat. Communicalo igitur eum istis consilio, in hoc Coines ejusque milites consenserunt ut dirisuam versiis territorium Agennense. Episcopus siquidem Agen- •r. t C<
unes aciem
D
nensis jiimpridem mandaverat (anniti nostro, quini, si ad partes Agenncnses se ti.inslci i ct, ipse ct sui consanguinei, qui potenteserant in terra illa, eum pro posse suo .u l|tiarent. Erat enim Agennum civ itas nobilis, inter Tolosam et Rurdegalam, super (biiimii.iin llnvinm, in amienissimy ltx’o sita. Civitas illa cum territorio suo a diebus antiquis fuerat Regis Anglia ? ; sed Rex Ricardus, quando dedit sona rm miam .loannam Raimtmdn Gvmiti Tolosano in uxorem, civ itatem saepedietam cum territorio suo dedit pro matrimonio soroi is suæ Comiti Tolosano. Dominus etiam P.ipa Comiti nostro dederat in mandatis, ut omnes tam ha’reticos quàm Ii.i i cticoimu fautores impugnaret auxilio cruce signatorum. Mov entes igitur à castro Sancti-Antonini, venimus recto gressu ad quoddam castrum Comitis Tolosani quod dicebatur Mtms-cuc. Neo silendum quod munitiones per quas transiliamus, qu.r timore nostrorum ab incolis erant derelicta1 , de quibus poterat provenire malum aliquod christianitati, faciebat Comes funditus everti vel comburi. Quoddam pnctiTca nobile castrum qiaxl est prope Sanctum-Antoninum, nomine Gislutmm. quod tenebat Comes Tolosae, traditum est tunc temporis Comiti nostro, U medi.iule industria viri nobilis et fidelis, Comitis videlicet Ralduini. Gimes enim noster | im liai rat antea castrum illud ; sed homines de castro.anno prieterito, ab eo i ci-csserant, et reddiderat castrum Comiti Tolosano. Audientes autem homines casti i A V.mlr i u<■ tunc nostros advenire, timore ducti omnes fugerunt, castrum v acuum l’clinquciitcs : erat autem castrum illud nobile, et in optimo et fertilissimo loco situm. Comes vero noster dedit ipsum supradicto Comiti Ralduino, fratri Comitis Tolosani. Inde progredientes, venimus prope quoddam rastrum ad duas leucas, quod dicebatur IVnua, in territorio Agennensi. Castrum illud commiserat Comes Tolosa1 cuidam militi seneseallo suo, quid dicebatur Hugo d’Alftir et cr.it Navari us ; insujxT et liliam suain nqn de legitimo matiimoitio eidem militi » i ] ’i m
