Page:Bouquet - Recueil des Historiens des Gaules et de la France, 19.djvu/89

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

‘ ’ .-..- ,IJ !" ■1 ’.^«fli

Ixxxiv EPITOME RERUM GESTARUM .*

Ponte autem quo amnem tranmtUebanl tubi h) corruente,occubuerunt trecenti aquis submersi militet : bit mille alios, violento erumpent impetu, acies obsessa interemit. Qua singula si ab uno Mallhœo Parisio enarrari, u Va isset io in dubium revocari fateamur, pro certo saltem nobis traditum tuperest, decedentibus in dies crttcesignala gentis viribus , Petrum Drocensem seu Malum—clericum, et Theobaldum Campania Comitem, /i Ludovici jtartibus defecisse, imd clandestinis consiliis cum Avenionensi civitate collusisse , cujus magistratus duo, Potestatum nomine dicti, sibi Raimundi vices gerendas vindicare ac suo consultissime officio fungi haud desiverant. Enimverd Ludovicus nuperrime Ferraiulum Flandria Comitem f rareere dimiserat ; molestissime rem ferente MalocIri n ojam tunc Joanncenupluro,quatnsui eum homme euptiro connubti vineulis eocimebat Ponti fe.r irin.Tiiniis. Quod ad Theobaldum attinrbtil, e.vpletis ille quadraginta militia sua h,pinnis diebus, abeundi jure rite invocato utebatur, profectuique minis regiis noces reponebat minaciores. Irnnm, si audiendus esset Mail/urus Paris, diceretur Campanus Comes, antequam castris egrederetur, venenum l.udoriro prabuisse ; et, licet mora1 impaticiq, iil/iote Blancham Reginam, cujus se jactabat equitem , revisiirus, in canobio ijnodtim Monlis-pensionis, provrime Avetnoncm, constitisse. Cùm autem nullius rnaiicnnt veteris vestigia monasterii cui hoc nomen isque situs congruant, credibile est hic irrc/isisse vocem, ’e Monte-penserio, in Alverma, de quo sumus modo dicturi, inscite adulteratam. Addit Malthatis fuisse apostnlic. i legati operâ interitum Regis veneno subluit totius mensis spatio celatum ; deceptos /alsis pollicitationibus Avcnioncntcs ; tirb /inque, licet portis ultrt) apertis patuisset, f.ni tam merntbus, strage vaslatqm infanda. y "Fotidem lurc commenta sunt, quibus propiora et fide longe digniora testimonia refrugaiiturl

Itc.r igitur, quantumvis suorum defectione ancptisiptc cladibus infractus, ab obsidio tamni non desistere, imo urbem iteratis oppugnationibus premere, demùm ad deditionem obsessos perpellere. In quam simul atjuc venerunt, fu^rc fossarum aquata concaca, diruta munimenta, ejrcisa’ media in initate 1er centum cedes arcibus persimiles , accepti obsides hccenti, imperaUr ac solutcr jiecunia ingentes, vincentium ultioni condonati i/utcumque Belga aut Franci propugnanda urbi conspirassent. Opinari fas est solum succensuri Fridenci melum obstitisse quominus universi mactarentur incola. Interca rr/icntino Druentia diluvio obruebantur rrucc-signatorum rastra, qui faustissimo consilio medias civitatis regiones priiu occupaccronl. Inde profecti sunt, amissis homtnom millibus duobus et viginti, ait Matthaus Paris ; binis tantiim, inquiunt Francigena chronicorum scriptores. Tunc instituto Bel-

Ferrand, et par-là d’indisposer Maucierc, qui alioù épouser Jeanne, autorisée par le Pape à rompre son mariage avec le prisonnier. Thihauid, de son côté, signifia que, ne devant que quarante jour» de aervioe, et ce terme étant expiré, il entendoit user du droit de se retirer. Il partit en effet, • répondant perde» menaces à celles du monarque, Si l’on en croit Matthieu Péris, Thibauld , avant son départ, empoisonna Louis VUI ; et, quoique impatient dé rejoindre le Reine Blanche, dont il se disoit chevalier, il s’arrêta d’abord à l’abbaye de Montpension, voisine d’Avignon. Mais il n’existe aucune trace de l’existence d’un monastère ainsi nommé et situé : ce nom de Montpension doit être une altération de Montpensier , dont noua ne tarderons point à parler. Matthieu Péris ajoute que le légat Romain cacha pendant on mois la mort de Louis, séduisit les Avignonais par de fausses promesses, démantela et saccagea leur ville dès qu’ils lui en eurent ouvert les portes. Ce sont encore là des fictions démenties par des témoignages plus immédiats et plus croyables. la-Roi, malgré tant d’échecs "t de défections, continua le siège, renouvela les attaques, et les pressa si vivement, qu’enfin les assiégés capitulèrent. On combla leurs fossés, on démolit leurs reoqtarls, et, dans l’enceinte de leur ville, trois cents Ixilels qui ressembloienl à des forteresses ; ils livrèrent trois cents otagi*, payèrent une contribution de guerre, et aliandonnèrent aux vengeances des vainqueurs tout ce qui se trouva de Flamands et de Français ayant concouru à la défense de la place. Il y a lieu de croire qu’aucun liabitaut n’eût été ejiargiié, si l’on n’eût craint de mécontenter Frédéric, lin del>ordemcnl de la Durance couvrit le camp des croisés ; heureusement Us a voient pris leurs quartiers dans l’intérieur de la cité. Ils en partirent, ayant perdu pendant le siège vingt-deux mille hommes selon Matthieu Péris, deux.mille seulement selon les chroniqueurs français. Après avoir établi un sénéchal ou gouverneur de Ueaucaireet deNimes, faillis s’avance dans le Iainguedoc, laisse un sénéchal à Carcas-