PRJEFATIO. ~~u
t t à d- 1--
$~wcli
M*
MM
A»a. u
S0.
ml.
j
,.s~
e
>-
-
Q llil
|- Itil
L
e
L, ••*
s-
ai properas conjectationes. Jamjam elatis bac vanà Mit fiducià quorumdam Mominum animis, irrepserunt m librorum prisa manu exaratorum hbtoriam sestimationemque errores gravissimi. V. In praefatis duobus eodicibua et in edixione,anno 1761 vulgata, librum à sacro Margarit» reginae consiliario conscriptum eicipit et adimplet enarratio miraculorum sexaginta quinque. favente divo Ludovico, patratorum. Accedit extremum caput de annumerato cœlitibus çodem principe anno 1297, nec nok de festo illi dicato primùmque celebrato anno 1298, octavo kalendas septenibris. Tam pia testimonia omittere non licuit, modicè auidem publicas res seculo decimo tertio memorabiles tangentia, sed coinplend» opinionum morumque vulgarium historiae, qualicumque adjumento futura. Profecto, christianâ insigniter animi indole, conspicuâ Vit» integritate, indesinenti omnium sive hominis sive regis virtutum splendore satis Ludovici noni sanctitas inclaruerat ; sed universae plebi erat persuasiseimum, divina judicta pro abditis habenda esse quandiù signis quœ natura negaret, non declararentur. Detur ergo haec venia medio œvo, ut miscendo debitis obsequu» pia rerum mirabilium studia/sanctorum virorum memoriam augustiorem fecerit. Nobis erit ab omni animadversione abstinendum, iterum edentibus, post Joannem Capperonnier, quinque bas et sexaginta narrationes que suâpte naturâ superbos bistoricœ critices oculos effugiunt. VI. Inter veteres de rébus gestis divi Ludovici scriptores famâ notissimus est Joannes de Jovevilla seu Jovis villa vulgb dictu» Joinville seculo decimo 50 tertio natus in paterno ejusdem nominis castello, quod atavus, Stephanus miles ante ducentos annos condiderat. Nondùm effluxerant anni ab hoc Stephano centum, quum iUius pronepos, Gaufridus, senescaUi sive domûs praefecU, A apud Campaniae comités, officio fungebatur, omnibus postbàc dominis de Jovevilla haereditario ac proinde Joanni post Simonis patris obitum, anno miUesimo ducentesimo trigesimo tertio. Prima ? uxori superstes Simon alteram duxerat, Beatricem, Burgundi comitis filiam, scriptoris de quo dicturi sumus, geuitricem. Quo anno sit eum enixa, ambigitur senus quàm par est nostrâ quidem sententiâ, millesimo ducentesimo viceaimo nono octavove natum Joinvillium nonnulli opinantur, praematurè vero Cangius, ipso vicesimo. Videtur vicesimus quartus vel tertius rébus quas de hominis vita novunus, aptius congruere. • r
Proclivem ineundo cum Barensis comitis filia conjugio Joannem, infensus Barensi Campanus cornes ad deserendum hujusmodi consiliùm jurejurando adegit. Exstat solemne, quo ab hoc proposito senescallus discedit, inatrumentum, calendis Maiis, anno post millesimum ducentesimo trigesimo nono subscripium ; undè credibile est’ei nupsisse, intra hune ipsum annum, mense quidem Julio, Aliciam de Grandi Prato, jam octo abhinc annis huic connubio destinatam. Potuit sanè Joannes, anno aetatis decimo sexto, imo quinto, nuptiis alligari ; siquidem veniebant in snam tuielam, ubi decimum quartum agebant, nobilis ordinis adolescentes, juxta jus Campaniae fiduciarium. Ipse tamen testabitur, se anno decimi tertii seculi quadragesimo primo, quum in Sjdmuriensi conventu adesset, et anno proxime sequente, quum à pralio Talleburgensi semoveretur, nondùm fuisse armaturâ equestri instructum, nuUi quippe ante vigesimam primam aestatem usurpandà. Verùm elapso exindè triennio, opem Joannes Matisconensi comiti tulit, incursantes Germanos ^ropulsanti ; vixque ab illa militia redux, longè celebriori bomen dedit, quam erat Francorum rex crucesignatam in Orientem S
