PRiïFÀTIO. a
w ,r i. 8-
Ai
Hâter.
Saio».
•S«t.i
kH«
Script
’<h.)
t4-
•Ad
lor.m.
t. V,f
»77-
G.
PU*
(M
do 99
p«|.ii 41
’IliM
comm
von
•m»
Gilo Ramenais, apud Sanctum Dionyahun, Gameimi, Ht ait iste, çostmonachus, morti occuboerat, nondum pcncto soo de vita Lqtbvki noni libello, cajus ipse inchoate particule interienuft. fllius instar, G«ufridas de Belloloco ferè totas fiait in describendis jprivatia piïsquè sancti régis, moribus. Meros pariter, imo potion jure hagiographos censueris, cam anonymum Sancti Dionysiï monachnm, tum reginc Margarite arcanum conscientise reotorem, nec non Camotensem Guilleunum. At Nangius, hcèt sacrarqm rerum non incuriosus scriptor, operosius sibi pensum destina vit, beUorum cmlramque gestorum historiam qoadantenus amplecturam. Caret eqnjden^ eâ quâ pollet Joinvillius lectores delectandi detinendiqoe peritil ; non iisdem nitet ingenui sermonis leporibas, non ita continuo narrabonom corsa nos abnpit. Ubi praeiia commémorât, artem tractât non suam. Nuili sacro bello interrait, neque fuerat cum virocujus regia facta ceiebranda suscepit familiariter conversatus. Sed quanquam minus aequis conditionibus utatur, emmet optimus post Joinvillium horum temporum historicos. Felicior aanè operis somma Campaniae senescallus, nonnulla tamen aut intacta aut impenecta linquit, <juae meliùs Nangius suppeditat. Hujusmodi sunt Tartarorom legationes, regia de juribus dicundis edicta, Caroli Andegavensis molimina regnandam utramque Siciliam arripientis ; clamosa cum Frederico imperatore Sedis apostolicae jurgia, etsi minus rebus Francicis adhœrentia ; extera similiter certamina inter Anglorum regem et Simonem de Montefortihâc in coliuctatione interemptum. Voluit insuper Nangius, plus qoàm caeteri, hoc seculo, biographe pleraque facta suis quaBque consignare temporibus laudabile profectè studium nisi à recta ipse chronologia frequenter aberrasset, suosque successores deduxisset. Membranaceus codex regius, n° 57 a 3, oiim San-Germano Pratensis, librum H de quo agitur exhibet latinâ linguâ scriptum, typis poSthic editum, primùm à Petro Pitbœo iterùm à Francisco Da Chesne. Hune Bollandistœb recuden- Jo dum non duxère, forte velut ad <* ?««&«» non imprimia attinentem satis eis fuit plurima hujus fragmenta* suo ipsorum de vita sancti Ludovici commen- » tario attexuisse. Igitur tertia est editio quam proferimus ad manuscripti co- u dicis fidem recensitam. i l
Opus ab origine latine compositum mérité creditur, sed gallicè postea ab ipso auctore versum. Vernaculœ hujus interpretationis multi manu exarati codices supersunt, quorum duo caeteris praestant, scilicet regius n’ 4648, quondam Colbertinusvet n° 262 è Gagniericio similiter regius ; ambo membranacei ambo à Joanne Capperonnier adhibiti ad instruendam anni 1761 i editionem, et iterùm à nobis colla ti, optimas, inter varias, lectiones quaeritantibus. Latinam scriptionem claudit sex miracuidrum perbrevis commemoratio, è longé pluribus selectorum quae mult6 fusius exposita leguntur ad calcem libri cui tituius est Vie de saint Louis, par le confesseur de la reine Marguerite. VHI. Rex Francise Philippus III, cognomine Audax, ortus erat anno ia44, t pridiè kalendas Maii, vel diebus proximè sequentibus. Imperare cœpit anno 1270, octavo kalendas Septembris, obeunte genitore suo Ludovico nono ; desiit anno ia85, tertio nonas Octobris, quo die vitâ Perpiniani functus est. 1 Res his quindecim annis gestas primus narravit coaetaneus scriptor Guiilelmus de Nangiaco, latine quidem, nec non, ut plurimi opinantur, gallicè. Latinè librum edidit anno 1 5g6 Petrus Pithœus a ; integriorem anno 1 649 Frandscos Du Ck$uu è duobua manuscnptis codicibus erutum quorum prior JJ
