ad 1 3a 8 complexa, vernaculo sermone liberiùs reddit qusecumque Nangiacm ejusque successores de Philippo pulchro, Ludovico decimo, Philippo quinto et Carolo quarto regnantibus latine narraverunt. Omnium qui reverà Guillelmi sunt libellorum nihil omisimus, prêter aniles fabulas tritissimasve narratiunculas quibus gallici compeodii scatent exordia. Aliis tamen tribus opusculis fuit nomen ejus inditum ; l’firagmentis ad annum 977 tredecimque sequentes referendis ; a" vite cuidam Roberti, qui fuit unus è Ludovici noni filiis, et Borbonici sanguinis auctor ; 3* libello de sacra regum unctione.
Tertius ille codex non nisi apudChesnium*. et iUo solo teste, in histonca Jacobi Lelong Bibliotheca memoratur. Nullibi ullum indigitatur exempium «». sive manuscriptum, sive typis excusum. Suspicio nobis est fuisse tali titulo um insigaitam seriem quamdam excerptorum ubi Nangius de solemni hoc rita sermonem habet.
Nulla uuquam de scripta, auctore Nangio, Roberti Borbonici vita mentio exstitissel, nisi Morerus et Hoflmannus in suis nomiuum indicibus perperam fuissent interprelati Gerardi Joannis Vossiic verba, Vitam Philippi tertii hoc modo memorantis Item gesta fini ejus Philippi III cognomento Audacis. a fratris Roberti ejus qui Borbonicae familiae auctor fuit. Vossius, qui lineâ proximè antecedente librum de Ludovico nono Philippi genitore notaverat, hîc Robertum non aliter inducit nisi tanquam alteruin sancti régis filium minime tanquam hominem cujus gesta singulari libelio à GuiUelmo exponerentur. Fragmenta demùm in queis de Hugone Capetio agitur, regnum occupante bellumque adversus Lotharmgiae ducem gerente, veluti spuria modo ablegabamus. Isla edidcre primùm Petrus Pithœusd, anno i588, iterum Andréas^ Du Chesne*, deinceps Benedictini cœnobitaî in tomis collectionis nostrae nono et decimo. quod quidem satis vetaret eadem vicesimo superinduci sed quando £, editores pro titulo scribebant Ex chronico quod videtur esse Wilhehni Sangii, improbabilem omni puncto proferebant opinionem.Cùm enim pagellae de quibus movetur quaestio, neque in majore, neque in minore Guillelmi Nangiaci Chronico deprehendantur, dicenda forent è tertio quodam deprompta porr6 duo tantùm ab ipso confecla, iniô inchoata fuisse vero simillimum est. XTV. Subsequenlur historicos quos praenuntiavimus libros ultimae Guil- fc lelmi Podiensis de bello Albigensi paginae. Quae de hujus auctoris vita in praecedenti nostro volumine paucissima scripsimus, eadem hic sufficiat iterari. Cognomine ipso indicatur oriundus è Podio Laureutii, oppidulo prope Vaurensem civitatem, in Tarncnsi seu Albiensi praîfectura conspicuo. A sacello fuit Raimundo septimo, qui ab anno 1222 ad 12/49, quo diem obiit supremum, Tolosanus cornes exstitit. Jure igitur videbitur Guillelmus intra hopce ternunos annum aetatis suae vigesimum quintum ant trigesimum attigisse ; cùmque indè historiam produxerit ad 1373, intra sequentes octo et viginti annos morti eum occubuisse credibile est. Prima operis pars in volumiue nostnE collectionis undevicesimo usque ad exeunteva annum 1229 decucurrit, Ludovici octavi obitum triennio praetergressa, ne auctoris narrationes ocyùs inlerruptae penderent. Supererant capitula duodecim quae, licèt annos plus quàm quadraginta emetiantur, vix e
PRyEPATlO. Lsm
•pu.
kBiUM
~v
Fraacci
tditfaw,H
•d«hJ
Ulinh LJ
c 6>.
l ’Annal. «
Franc. M
» «I1UI.F
. 1 II. 61S p.
t
I»
ffuta
UU ÂUi
î «I
GmiBé
JtPl
~·
’81’ 7’1
t
- a
