Page:Cicéron, Démosthène - Catilinaires, Philippiques, traduction Olivet, 1812.djvu/126

La bibliothèque libre.
Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

îc6 TPOÎSÎE’ÎE poterat , aud^bal , erat ei consilinm ad fâciaLis aptum : ccnsllio auiem neque Hngua, neque manus deerat. Jam ad cerlas res conficiendas cerlos homines deieclo3 ac descriptos habebat. Ne^ue verà cùru aliqiiid marrdaverat , cofiftictum putabat. ISihil erat , quod non i^se obiret, occurr-eret, vigilaret, laborarel : i"rig«s, ski m , famé m ferre polerat. . Hune ego hominemtam ’acrem,tarri audacem , tam caiiiduiii , ta-m in scelere igiiantem, tam in perditis lebus diligentem , nisi ex domesticis insidiis in ca^tiense lalrociniura compulissem , (dicaia id , quod sentie, Quirites) non faciitî hanc tantam molem maii à cervicibus vestris depulissem. ÎNon iiievobis Saturnaiia constituisset, neque tanlo anlè exitiuni ac fati diem Reipiiblicœ denunliassei, neque commisisset, ut signum, ut litterœ suaj testes deniquè manifesti scelerisdeprebendereiiîur. Quae nunc , illo absente, sic «esta sunt , ut nullum in privala doiiio furtum unquam sit tam paîàin inventum, quàm hœc tanta in Rempublicam conjuratio raanifestô inventa atque deprehensa est. Quod siCatilina in urbe ad hanc dieia remansisset : quanquam , quoad fuit , omnibus ejus consiliis occurri, alque obsliti, tamen, ut ievissimè dicam , diiidcandanv nobis cura iilo fuisset ; neque nos unquam , dùm ille in urbe hostis fuisstr.r , lantis pericuîis Rempubiicam, tanlà pace, taalo otio , ianto silentlo , liberaiseraurS-,