36 PREMIÈRE IX. Quanquam quid loquor ? te ut iilla res frangat ? tu ut unquau ; te corrigas ? tvi ut ullam fugam meditere ? ut uilum tu exsilium cogites ? Utinam tibi islam raentem Dii immortales donarent ! Taraetsi video, si meâ voce perlerritus in exsilium animum induxeris, quanta tempestas invidiœ nobis ; si minus in praesens tempus, recenti memorià scelerum tuorum ; at ia posteritatem impendeat. Sed est mihi tanii , dummodô ista privala sit calamitas ; et à Reipublicœ periculis sejungatur. Sed lu ut vitiis tuis commoveare , ut leguiu Eœnas pertimescas, ut lemporibus Reipulicae concédas , non est postulandum. Neque enim is es, Catilina, uL te aut pudor à lurpitudine, aut metus à periculo, aut ratio à furore revocàrit. Zp> Quamobfem , ut saepè jam dixi ,. proîiciscere : ac, si mihi inimico, ut prae^ dicas , tuo conflare vis invidiam ; rectà perge in exsilium : vix feram scrmones hominam, si id feceris : vix molem isiius invidlae , si in exsilium ieris jussu Consu-Csj sustinebo.Sin autem servi.re m^ ?p la.udî et gloriœ mavis, egrederexum iiapartuua &celeratovum manu : confer leadZvIaliium ; concila perditos Cives : secerFie le à bonis : infer patriae belium ; exalla impio latrocinio , ut à me non ejectus , ad alienos ; sed invilatus, ad tuos isse vide^rîs. ^4. Quanquara quid ego le invitem, à qio jam sci^m esse prsemissos , qui libl
