64 SECONDE pernicît’m civitatis manare. Proîndè aut exeant , aut qulescanl : aut, si et fn urbe, et in eadera rnenle permanent, ea quae meienlur exspectent. VI. At etiam sunt , Quirites, qui dicant , à me in exsiiium ejecluai esse Catilinam. Quod ego si verbo assequi possem, islos ipsos ejicerem , qui hœc loquuntur. Homo enim videlicet timidus , et permodestus vocem Consulis ferre non potiiit : simulatque ire in exsiiium jussus est, paruit , quievit. Heslerno die, cùm domi meae penè inlerfectus essem , Senatum in œdein Jovis Sîatoris convocavi : rem omnem ad Patres Conscriptos detuli. Que cùm Citilina venisset , quis eum Senator appellavit ? quis saluiavit ? quis de^ nique ità aspexit , ut perditum Civem , ac non potiùs ut importunissimum hostem ? Quin etiam principes ejus Ordinis parJem illam subselliorum , ad quam ille accesserat, nudam atque inanem reliquerunt. i3. Hic ego vehcmens ille Consul , qui verbo Cives in exsiiium ejicio, qirœsivi à Calill-na, an nocturno conventu apud M. Leccam luisset, necne. Cùm ille homo audacissimus , conscientià convictus, pri- ■> mo reticuisset , patefeci cetera. Quid ea nocte egisset , ubi fuisset , quid in proxilîiam constituisset , quemadmodùm esset ei ratio totius belli descr’pta , edocui. Cùm hœsitajet , cùm tenerelur ; qusesivi , quid dubilarel eè proficisci , qu6 jampridem
