167-168. SECUNDiE ReSPONSIONES. I C I
ad negandam Dei naturam five exiftentiam, quàm ad reliqua omnia, quae ab hominibus cognofcuntur, evertenda. Pari enim jure, quo negatur Dei naturam effe poffibilem, quamvis nulla impoflibilitas ex parte 5 conceptûs reperiatur, fed contra omnia, quae in ifto naturae divinae conceptu compledimur, ita inter fe connexa fint, ut implicare nobis videatur aliquid ex iis ad Deum non pertinere, poterit etiam negari poffi- bile effe ut très anguli trianjguli fint aequales duobus 205
10 redis, vel ut ille, qui adu cogitât, exiftat ; & longe me- liori jure negabitur ulla ex iis quae fenfibus ufurpamus vera effe, atque ita omnis humana cognitio, fed abfque ullà ratione, toUetur.
Quantum ad argumentum quod cum meo confertis,
i5 hoc fcilicet : Jî non implicet Dcum exijlere, certum ejî illum exijlere ; fed non iniplicat ; ergo'^ &.c. materialiter quidem eft verum, fed formaliter efl fophifma. In ma- jori enim verbum implicat refpicit conccptum caufae a quâ Deus effe poteft ; in | minori autem folum concep-
20 tum ipfius divinae exiftentiae & naturae. Ut patet ex eo
quôd, fi negetur major, ita erit probanda .fi Deus non-
dum exijîit, implicat ut exijlat, quia nulla dari potejl caufa
fufficiens ad illum producendum ; fed non implicat illum
exifiere, ut affumptum efl; ergo &c. Si verô negetur
25 minor, fie erit dicendum : illud non implicat, in cujus formait conceptu nihil efl quod involvat contradiclionem ; fed in formali conceptu divince exiflentiœ vel naturœ ni\hil 206 efl quod involvat contradiélionem ; ergo &c. Quae duo funt
21 Après probanda, à la ligne {i" édit. seule). — 24 Après &c., même remarque.
a. Page 127, 1. 17-18.
�� �
