48 CEuvRF.s DE Descartes. 43-45.
rius quœrcre libet an ego ipfe habens illam ideam eirc polTcm, fi taie ens nullum exifteret.
Nempe a quo effem ? A me fcilicet, vel a paren- tibus, vel ab aliis quibuflibet Deo minus perfeclis ; nihil enim ipfo perfedius, nec etiam aeque perfedum, 5 cogitari aut fingi poteft.
Atqui, fi a me effem, nec dubitarem, nec optarem, nec omnino quicquam mihi deeffet; omnes enim per- fcdiones quarum idea aliqua in me eft, mihi dedif- fem, atque ita ipiemet Deus effem. Nec putare debeo 10 illa forfan quœ mihi défunt difficilius acquiri poffe, quàm iUa quœ jam in me funt; nam contra, mani- fcftum eft longe difficilius fuiffe me, hoc eft rem five fubftantiam cogitantem, ex nihilo emergere, quàm 53 multarum rerum quas ignoro cognitiones, quœ tan- i5 tùm iftius fubftantice accidcntia funt, acquirere. Ac ccrtc, fi majus illud a me habcrem, non mihi illa fal- icm, quiu facilius haberi poffunt, denegaffem, fed neque etiam ulla alia ex iis, quœ in ideâ Dei contineri percipio ; quia nempe nuUa difficiliora fadu mihi vi- 20 dentur"; fi qu?e autem difficiliora fadu effent, certe etiam mihi difficiliora vidcrentur, fiquidem reliqua quai habeo, a me haberem, quoniam in illis potentiam meam terminari experirer.
Neque vim haruin rationum effugio, fi fupponam 25 me forte femper fuiffe ut nunc fum, tanquam fi inde fequerctur ^', nullum e.xiftentiae meœ authorem effe quœrendum. Quoniam enim omne tempus vitcc in
iD cognitiones] cogitationcs (/ édit.).
a. Voir t. V, p. 154. b Ib., p. i55.
�� �
