42-43. Meditationes. — Tertia. 47
rant, neque ad adum reducantur. Experior enim jam cognitionem meam paulatim augeri ; nec video quid obllet quo | minus ita magis & magis augeatur in infi- si nitum, nec etiam cur, cognitione fie audâ, non pof-
5 lim ejus ope' reliquas omnes Dei | perfediones adi- pifci; nec denique cur potentia ad iftas perfediones, fi jam in me eft, non fufficiat ad illarum ideam pro- ducendam.
Imo nihil horum efle poteft. Nam primo, ut verum
10 fit cognitionem meam gradatim augeri, & multa in me efle potentia quae aclu nondum funt, nihil tamen horum ad ideam Dei pertinet, in quâ nempe nihil omnino efl potentiale ; namque hoc ipfum, gradatim augeri, certiffimum eft imperfedionis argumentum.
i5 Praeterea, etiamfi cognitio mea femper magis & ma- gis augeatur, nihilominus intelligo nunquam illam idcirco fore adu infinitam, quia nunquam eo deve- nietur, ut majoris adhuc incrementi non fit capax; Deum autem ita judico elfe adu infinitum, ut nihil
20 ejus perfedioni addi poffit. Ac denique percipio cfl'e objedivum ideœ non a folo efle potentiali, quod pro- prie loquendo nihil eft, fed tantummodo ab aduali five formali pofî'e produci.
I Neque profedo quicquam eft in his omnibus, quod 52
î5 diligenter attendenti non fit luminc naturali mani- feftum; fed quia, cùm minus attende, & rerum fenfi- bilium imagines mentis aciem excsecant, non ita facile recordor cur idea entis me perfedioris neceffariô ab ente aliquo procédât quod fit rêvera pcrfediiis, ulte-
a. Voir t. V, p. 154.
b. Voir t. III, p. 329, 1; 12.
�� �
