PRINCIPIORUM
PHILOSOPHIE
��PARS PRIMA.
��De principiis cognitionis humance.
��i5
��20
��Quoniam infantes nati fumus, & varia de rébus fenfibilibus judicia priùs tulimus, quàm integrum noftrœ rationis ufum haberemus, roultis prœjudiciis à veri cognitione avertimur; quibus non aliter videmur poffe liberari, quàm fi femel in vitâ de iis omnibus ftudeamus dubitare, in quibus vel minimam incertitu- dinis fufpicionem reperiemus.
Quin & illa etiam, de quibus dubitabimus, utile erit habere pro falûs, ut tantô clariùs, quidnam certiffi- mum & cognitu facillimum ût, inveniamus.
Sed hœc intérim dubitatio ad folam contemplatio- nem veritatis efl reftringenda. Nam quantum ad ufum vitae, quia perfœpe rerum agendarum occaûo praete- riret, antequam nos dubiis noftris exfolvere poffemus, non rarô quod tantùm efl verifimile cogimur ampledi ; vel etiam interdum, etfi è duobus unum altero verifi- milius non appareat, alterutrum tamen eligere.
Nunc itaque, cùm tantùm veritati quœrendae incum- bamus, dubitabimus inprimis, an ulla? res fenfibiles
��i.
Veritatem inquirenti, femel in vitâ de om- nibus, quantum fieri poteft, ejfe dubitan- dum.
��II.
Dubia etiam pro falfis habenda.
��III.
Hanc intérim dubita- tionem ad ufum vita non effe referendam.
��IV.
Cur pojimus dubitare
de rébus fenfibilibus.
�� �
