Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/472

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

74 Epistola 104-105.

eofque ab omni fufpicione vitiorum five criminum, quae ipfis per calumniara affinxeras, accuratiffimè liberarit, fed intérim etiam praecipua peccata tua diffimularit. Adeô ut reverâ, non contra te fcripferit, fed, ut ipfe monuit, pro te a : fuppofuit enim falfas tibi hypothefes 5 fuiffe fubminiftratas , hoc eft, hiftoriam fadi malè fuiffe tibi narratam; fibi autem convenire tecum in thefi, hoc eft in generali decifione quœftionis b : an liceat Reformatis Pontificiorum ceremonias ampleéîi; nec unquam de te nifi quàm honeftiffimè ac cum elogio 10 loquutus eft. Cùmque neceffario queri dejberet de

l'été de 1642. Une autre fut publiée, in-i2, pp. 129, l'année suivante, avec cette mention : Iuxta Exemplar Sylvce-Ducenfe, Apud Iohannem à Doc- cum Scholœ llluft. Typographi (sic). Anno 1643. Plus tard Desmarets reproduisit ce même opuscule comme première partie de son Ultima Patientia etc., 1645, p. 1-88. Voir ci-avant, p. 69, note a.

a. Propres paroles de Desmarets dans une lettre à Voet, du 25 août 1642, imprimée p. 120-129 de la seconde édition de son opuscule, et plus tard p. 84-87 de VUltima Patientia etc. : Épiftola Sam. Marefii ad Cla- riffimum Voetium, cùm et mifit defenfionem Optimatum Sylvœ-ducenjium . Elle débute ainsi : « Haec mea Diatriba, Vir Celeberrime, Clariffimeque » Domine ac frater in Chrifto Dilefliffime, eô libentiùs ad te venit, quôd, » licet ad tuas thefes fcripta, ea tamen omnis, non in te, fed pro te fit. » Et plus loin : « Et cùm publica accufatio Thefium tuarum publicam excu- » fationem pro Noftris exigeret, praeflat eam mihi fuiffe demandatam, tibi » in omnibus addicliffimo, quàm alteri alicui, qui te minus coluiffet & » plus aceti quàm olei fuo fermoni infudiffet. » (Pag. 1 24 ou pag. 85.)

b. Desmarets disait, en effet : « Neque ideo Cl, Voetii fententiae, quoad » thefim, debebo reluctari : Dei gratià, inter nos fuper eâ convenit. Solùm » oftendam ipfum in hypothefi deceptum fuiffe, & rem totam illi longé » aliter quàm fe habeat fuilfe enarratam. » (Defenfio, p. 11, ou Ultima patientia, p. 16.) Desmarets vise ici Lemann, et encore plus dans le pas- sage suivant : « Scd praecipua culpa eft pênes eum, quifquis ille fit, qui Viro » Candidiffimo & fynceritatis antiquae, praster jus & fas, impofuit, eique » fuit author haec non fatis excofla in vulgus emittendi... Credulitatis » nimisc culpa Viri clariffimi recidit in fycophantam, qui ejus facilitatc & » candore abufus, eum huic querela; objecit, & controverfiae non necclfa- » riae implicuit. » (Ibid., p. 12 et 1 3, ou p. 17 et 18.) Voir ci-avant, p. 67, note a, la lettre de Lemann à Voet.

�� �