a36-838. Ad G. Voetium. 167
tricse veritates, non tantùm maxime obvia? , fed etiam reliquae, quantumvis abftrufœ videantur. Atque inde Socrates apud Platonem, puerum quemdam de Geo- metricis elementis interrogando, ficque efficiendo ut 5 ille puer quafdam veritates ex mente propriâ | erue- ret, quas priùs in eâ fuiffe non notaverat, reminifcen- tiam fuam probare conabatur a . Et hujus etiam generis eft Dei cognitio : cùmque inde, tam in Therjite quàm in libellis de Atheifmo, intulifti neminem elle fpecula-
10 tive Atheum, hoc eft, neminem efTe qui Deum exiftere omnino non agnofcat, non minus ineptus fuifti, quàm fi, ex eo quôd omnes Geometricae veritates fint eodem modo nobis innatœ, dixiïTes neminem effe in mundo qui nefciat Euclidis elementa.
i5 Pag. 190, negatis id omne quod clare percipimus, à Deo fieri pojfe, prout illud percipimus* ' ; & veftra ne- gandi ratio eft, quod clare percipiamus duo contradiclo- ria jimul, quœ tamen fimul fieri non pojjunt: quod eft puérile fophifma. Neque enim contradidoria fimul
20 fieri poffe percipimus ; ac proinde ut fiant, prout ipfa per|cipimus, non debent fimul fieri.
Pag. 191, dicitis nihil juvare ad probandam animae humanae immortalitatem, quôd oftenfum fit eam per extraordinariam Dei potentiam abfque corpore efTe
25 pofle, quia de anima canis idem etiam dici poteft c .
14 Non à la ligne (1" édit.). — 21 Même remarque.
a. Platon, Ménon, 81, c, xv et suiv.
b. Commencement de la Propofitio IV (t. VII, p. 169, 1. 19), qui est reproduite tout au long, jusque : Ergo mens & corpus realiter dijiinguun- tur (t. VII, p. 170, 1. 11).
c. « Quid ? fi quis dicat, per Dei potentiam extraordinariam, animam » canis confervari quoque polie extra ejus corpus : ergo conclude & eam
�� �
