JJ4 Descartes et Beeckman
reprefentet. Eo modo quoque^/cubum reprefentabat ex multipli- catione quadrati e per numerum radicis confeftum.
Nec minori negotio eadem abfolvit per nudas lineas, quemad- modum hîc ad marginem videre eft, ubi notae coflicae fingulis
��1 •
��1
��>
��lineis adjeftas funt, lineis eas quae praefixa; funt quantitates figni- ficantibus.
Particulariter verô concipit cubum per très dimenfiones , ut etiam alij faciunt; at biquadratum concipit ac fi ex cubo fim- plici, qui confideratur ut ligneus, fieret cubus lapideus : ita enim per totum additur una dimenfio'; at fi altéra dimenfio fit addenda, confiderat cubum ferreum ; tum aureum &c., quod non folùrfi fit in gravitate, fed etiam in coloribus & omnibus alijs qualitatibus. Secans igitur ex cubo ligneo quadrata tria, concipit etiam tandem le fecare cubum ex ligneitate, ferreitate &c. folâ conflatum, ita ut ferreus cubus ad ligneum perducatur eo modo quo cubus fim- plex ad quadratis obfervatis in unoquoque génère obfervandis f.
Idem hoc pafto, ut vides, minuit binomium uno nomine. Cu- piens enim auferre 6 radices quadrati ab incogniti, dividit 6 per 2, At, quia fc & gb continent utrumque 3 radices, cùm fc & gb
a. MS. : quo.
b. Voir ci-avant, p. i54, note c.
c. MS. : dimentiones.
d. Ib. : biquadradum.
e. Ib. : dimentio.
f. Le texte est corrompu. L'un des deux mots : obfervatis, obfervandis serait de trop. De plus il faudrait : ad quadrata... obfervanda (ou obfervata).
�� �
