Page:Guénard - Besançon, description historique des monuments et établissements publics de cette ville.pdf/90

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
66
BESANCON.
Un marbre blanc porte cette inscription :

d. ferrico carondeleto, archidiac.
majori ecclesiæ archiep. bisunt.,
abb. commend. b. m. montis benedicti
in comitatu burgundiæ ,
præposito furnen. apud flandros
caroli v, imp., f. aug. consiliario
et suæ majestatis oratori
et commissario in curia romana.
d. j. carondeletus, arch. panhormitanus,
cancellarius perpetuus flandriæ,
ejusdemq. imp. consiliorum
belgicorum præses primarius,
sua impensa translatis ossibus
in hoc sacellum,
ab ipso ferrico prius constructum,
hoc monumentum fratri bene merito,
cui in dicta abbatia successit,
posuit ac dedicavit.
obiit anno mdxxvii, die xxvii junii,
et ætatis suæ ann. lv.

Ce tombeau, placé d’abord dans la chapelle des Carondelet, à Saint-Etienne, puis, lors de la démolition de cette cathédrale, transféré à Saint-Jean, a échappé au vandalisme révolutionnaire. Relégué dans un passage obscur, où il a été longtemps oublié, il vient d’être restauré par ordre de son Em. Mgr le Cardinal Mathieu, et replacé dans la chapelle du Saint-Suaire, au devant de l’autel dédié à saint Etienne.

1549. Jean Carondelet fait construire, dans le chœur, de belles formes en noyer, dont les sculptures représentaient la suite de nos évêques.

1674. A la démolition de l’église de Saint-