ἄλλῳ γε ούοενι το Οερμον [χν/Οϊν παυσεται της Οε’ρ[7.ης η τω ψυ/ροί, ουδέ γε ’ πάλιν το ψυ^ ρον η τω Osptjii). Τα * δ’άλλα ’ πάντα περί τον άνΟρο^πον, * οσω αν πλεοσι (Λΐ’σγηται, τοσούτω ήπιοίτερα και ^ βελτίονα. Πάντο^ν δε άριστα διάκειται ώνΟρωπος, όταν 7 πε’σσ-ηται και εν ή^υχίν) εν), μηδεμιην δυναμιν Ίδιην * άποδεικνυαενος. s Περί [^.εν ούν τουτε’ο^ν ίκανώς t^.oi ήγεΐίΐΛαι επιδεδεί^Οαι.
20. Λέγουσι δε τίνες ’" και ιητροΊ και σοφισται ως ουκ "i’vi δυνατόν Ίητρικην εΐοε’ναι όστις αή οιοεν οτί έστιν άνθρωπος ^άλλα τοΐίτο δεϊ καταααΟεϊντον μέλλοντα δρίίως Οεραπεύσειν τους άνΟροίπους. ’^ Τείνει δε αυτε’οισιν δ λόγος ες φιλοσοφι’ην, καΟάπερ Εμπεδοκλής η ά).λοι ο’ί περιούσιος γίγράφασιν εξ άρχης ο τί εστίν άνθρωπος, και οποιςεγενετο πρώτον και "’ οπιος ξυνεπάγη. Έγώ δε τουτεων μεν οσα τινί ειρηται ’^ σοφιστεί η ιητρω, η ’7 γεγραπται περί φύσιος, ήσσον νομιζο) τη ιητρικτ) τεχν/ΐ προσηκειν η τν ; γρα’^ικ ?
1 TT.om. 2233. — 3έ 2233.— ’πάντα om. vulg. ; alinaliisbabetur : 2t40, 2253, 2143, 2145, 2144, 2 U2. πάντα τα 2253. — * οσ*2140, 2255, 2143, 2141, 2145, 2142, 2144. r ;/ πλείοίτι 2233. — ’ βελτί&ι 2255. • — •"’ é άνθ. 2253,2141. — 7 ττε’^αει τε 2 253. r. o’mnes μγ.^ευ.ίαν 2233. — * άποδ’εικνύμενον 2253, 2141, 2235, 2142, 2145, 2143, 2140, 2144. — "J περί CU τ,γςΰμαι ίτζ’Λ. 2253. ουν cm. 2141, 2142, 2143, 2145. — ’°καί om. 22 55. — εστί 2142, 2255, 2145.-ε’•ο 2253.-=/, 2143, 2140. — " Depuis άνΘοωπος exclusivement, jusqu’à ά ;θ :ο)77ο ; (3 lignes plus bas ) inclusivement, tout manque dans tous les imprimés et dans tous les manuscrits que j’ai pu consulter, excepté dans 2255. Cette lacune est considérable et comprend un passage important. La citation d’Empédocle par Hippocrate, n’es point une circonstance à dédaigner dans l’histoire littéraire et médicale. Une des fautes les plus communes commises par les copistes des manuscrits, c’était de sauter tout ce qui était compris entre un même mot répété. La répétition d’aiO ;(o7 :oç est la cause de la lacune ; et ce fait prouve (jue, bien que les bibliothèques publiques possèdent plusieurs manuscrits du livre de l’Ancienne médecine, nous n’en avons réellement que deux copies : l’une est le manuscrit 2255, l’autre, qui présente la lacune, est l’original de tous les autres manuscrits, qui n’ont pu dès lors que reproduire cette lacune, impossible, du reste, à soupçonner. II est singulier que le manuscrit 2255 n’ait jamais été examiné avec soin. — • ’^ In marg. τίν. 2255. αύτοΙ ; 2 255. αιλοσοφίαν 2235. — ’^ όποθεν 2235. συνεπάγη omnes. — τούτο 2253, 2140, 2U2, 2145, 2140, 2233, 2245. — ' ri σ. 2235.ιατρώ 2235. — ’7 S’c'om. 2143. φύσεως 2141. — "^ Οη πεο ! vulg. ; sine "-<. 2235, 2142, 2233, 2140, 2141, 2143, 2144.
