Ignotas quondam & nostro procul orbe remotas
Gentes monstrosa barbarieque feras ,
Stridentesque sonos linguae, ventresque nefandos,
Humanis saturos carnibus, ecce, refert.
Credo eqaidetn, Leraee ; doces nam visa : sed, euge,
Te dignum nodum undice solve precor.
Talia, dic, portenta hominum, tam rara benigni
Temperiés cœli num generare queat ?
Et quos inculta mites créât arbore fruAus,
Mite solum indomita fertilitate nitens ?
Horrida monstra hominum,quaeris, num gignat amœna
Temperies cœli, fertilitasque soli ?
Gignit. Sed causas doceant qui femina rerum,
Quique arcano tenent interiora viri.
Num maiora vides hominum portenta creari,
Quae cœlum multo initias atque solum ?
Testis culta novem studiis Europa sororum,
Quae toto princeps erigit orbe caput.
Hic quam horrenda vigent pudeat memorare, libellis
Ut possit nostris maior adesse fides.
Immanes mores tu qui audis, & essera monstra,
Quae fert terra orbis nomine dicta novi :
