Page:Journal asiatique, série 1, tome 1.djvu/91

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
( 87 )

Magnum cœlum non æquum :
Noster imperator non tranquillus ;
Non refrenatis vestrum animum ;
Urgetis, indignamini illos justos ;



Kia-fou condidi carmina,
Ad finienda imperatoris infortunia,
Tandem converte tuum animum,
Ut contineas decem-millia regna.




Hao thian pou phing :
’O Wang pou ning ;
Pou tchhing khi sin ;
Fou youan ki tching,



Kia-fou tso tsouog
I kieou wang hioung ;
Chi ’o eul sin,
I tchhou wan poung.
[1]

  1. Il est à remarquer qu’il y a dans cette ode plus de ving-quatre changements de prononciation. Ces altérations sont, comme on le voit, très-fréquentes. Elles ont liu tant pour la consonance que pour la rime. Ainsi, par exemple, le dernier caractère de la dernière strophe doit régulièrement se prononcer pong ; mais ce mot ainsi prononcé ne rimant plus avec hioung, qui est plus haut, on est averti par une note qu’il faut lire poung.