Page:La Mothe Le Vayer - Œuvres, Tome 5, Partie 1, 1757.pdf/57

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée
47
PREMIERE PARTIE

Le Père Gretzerus qui a voulu reprendre Sepulveda [1], comme aiant parlé trop affirma-

    Si igitur præputium juftitias le is cuftodiat, nonne præputium illius in Circumcifiohem repu tabitur ? & præputium ex natura legem confümmians judicabit te, qui per literam, & circumcifio nem prævaricator legis es ? Quain Pauli fèntentiam, & auétoritatem : Thomas idem fècutus (im fumma fecundi libri parte prima, quæft. yg. art. 5.) Gentiles ante Chrifti adveiituim fòla lege maturali obli gatos, & ejus præceptis faciemdis falvos fieri fòlitos fuiffè, comfirmat, quamvis auxilio legis Mofaicæ fa cilius fèrvaremtur : Idemgue te ftatur fècunda parte quta fiiome fè cumda art. 7. Alfonfus autein Toftatus moff.r au£tor graviffimus, im libro, quem de Paradoxis im fcripfit, mom folum imcum&famter probavit hanc fèntentiam, fed multis etiam verbis, multifjue ca pitibus rationtem explicavit (Pa radoxo quinto, art. 170. ad cap. 134.) qua Gentiles a Deo peccatorum veniam impetrarent. Cujus ora tiomis fùmma eft, Gentilibus vfjue ad Chriffi paffionem, & promul gatum Evangeliuin peccatum ori ginale deleri fòlitum ; in pueris quidem per fidem parentum, fi quis fideles parentes haberet, id eff, qui de Deo reéte fèmtiremt, quæ maturaliter fèntiri poffunt, û ido lorum immunditias caverent ; im adultis autem per primum a&tum bonum, quem in Deum dirige remt. Mortalia vero peccata per contritionem eiflem Gcntilibus, ut mumc Chriffinmis remitti. Atque hos quidem Auétores, ha* rationes fecutur, Ethmicorum Philofopho-
    rum qiii ex praeceptis legis naturae vixerunt, caufam defendi poffe exifìimavi. Nifi forte putamus caeteris Ethnicis hominibus per le gem naturae viam ad falutem pa tuiffè, eandem Philofophis fuiffè interclufam, qui im 1)eo ex rebus creatis inteHigendo cateris erant perfpicaciores, & im virtute : om fòliiiii voce, fèd vita etiam & fa &fis docemdii ætatem comfuiffè runt. Supereft ut ad ratioues, & t « ffiimoniia, quæ te in oppofitam perfuafionem iuduxerunt, paucis refpondeamus, & quam vim ha beant explicemus. Quarum ra tiomiiiii fìiììma, mifi fullor, tri plici capite continetur. Primum, quod fèrvandis naturalibus prae ceptis non faciebant quod erat in fè, ut a Deo de via fùltitis edoce rentur. Deinde, quod cum ejus maturaiit præcepta cognofcerent, ipfis tamiem nom parebant. Poffre 1no, quid Chrifti fidem, fime quat. nulla eft ad fàlutem vid, motu ha bebant. De primo igitur capite primum diffèramus.’Nom facie bant, imquis, quod erat in fé Phi lofophi, quo digni efTent, ut de via fülutis divinitus edocerentur, mec enim ad hoc fitis erat præce pta legis naturæ férvare. Quid opus fa&o fit, ut homo, quod erat in fé, feciffè intelligatur ad bomxm. aliquod impetrandum a Deo, non eft hujus loci difputare. Nam fi ve id pofitum eft in libero hominis arbitrio, five im auxilio Dei, five quod verius efè in utro.jue, & fine hoc comatu filvus fieri nemo poteft ; hunc iis omnibus affuiffè, qiiibws fòlùs contigit in lege tuatwr 2. rvr. var. cal. Luc. c. 13. —

  1. Lib. de var. cal. Luc. c. 13.