πεπληρωμένῳ ἑρητῶν πονηρῶν, ϰαὶ μλησσομένους ὑπὸ τῶν θηρίων ἑϰείνων, ϰαὶ οὕτω στρεφομένους ἐϰεῖ ἐν. τῇ ϰολάσει[1] ἐϰείνῃ. ἐπέϰειντο δὲ αὐτοῖς σϰώληϰες ὥσπερ νεφέλαι σϰότους. αἰ δὲ ψυχαὶ τῶν πεφονευμένων, ἑστῶσαι ϰαὶ ἐφορῶσαι τὴν ϰόλασιν ἐϰείνων τῶν φονέων, ἔλεγον · ὁ θεὸς, διϰαία σου ἡ ϰρίσις.
26 Πλησίον δὲ τοῦ τόπου ἐϰείνου εἶδον ἕτερον τόπον (P. 15) τεθλιμμ[έ]νον[2], ἐν ὦ ὁ[3] ἰχὼρ ϰαὶ ἡ δυσωδία τῶν ϰολαζομένων ϰατερρεε ϰαὶ ὥσπερ λὶμνη ἐγίνετο ἐϰεῖ. ϰἀϰεῖ ἐϰάθηντο γυναῖϰες, ἔχουσαι τὸν ἰχῶρα μέχρι τῶν τραχήλ[ων][4]. ϰαὶ ἀντιϰρὺς αὐτῶν πολλοὶ παῖδες, ο[ἵτινες][5] ἄωροι ἐτ[ί]ϰτοντο[6] · ϰθήμενοι ἔϰαιον, ϰαὶ προήρχοντο ἐξ αὐ[τῶν φλόγ]ες[7] πυρὸς ϰαὶ τὰς γυναῖϰας ἔπλησσον ϰατὰ τῶ[ν][8] ὀφθαλμῶν. αὖται δὲ ἧσαν αἱ ἀ[ϐουλήτως συλλαϐο]ῦσαι[9] ϰαὶ ἐϰτρώσασαι.
27 Καὶ ἕτεροι [ἄνδρεσ][10] ϰαὶ γυναῖϰες φλεγόμενοι ἧσαν μέχρι τοῦ ἡμίσους αὑτῶν ϰαὶ βεϐλημένοι ἐν τόπῳ σϰοτεινῷ[11] ϰαὶ μαστιζόμενοι ϰαὶ πνευμάτων πονηρῶν ϰαὶ ἐσθιόμενοι τὰ σπλάγχνα ὑπὸ σϰωλήϰων ἀϰοιμήτων. οὖτοι δὲ ἦσαν οἱ διώξαντες τοὺς διϰαίους ϰαὶ παραδόντες αὐτούς.
