10 CARTULARIUM
conventum de Josaphat, ex altera, finita est in hune modum; videhcet
quod nos domini Perchei omnia qua&cumque in terris, aquis, pratis,
nemoribus, decimis, redditibus et aliis quibuslibet rebus antecessores
nostri, domini Perchei, eisdem monachis diversis temporibus conferre
curaverunt, divinae pietatis et charitatis intuitu, eisdem in puram et
perpetuam elemosinam, liberaliter, quiete et pacince, possidendaconcedimus,
et quantum ad nos pertinet imperpetuum connrmamus~ votentes
etiam eorumdem antecessorum nostrorum pia sequi vestig’ia, et omnium
bonorum, quœ in prefato monasterio fiunt, participes fieri cupientes,
concedimus eisdem monachis ut stagna suaquae sunt subtus Percheium
elevent et dilatent, sicut inter nos et ipsos communiter est conditum
sub hac forma Calciatam stag’ni sui mFerioris elevare poterunt ita
quod aqua stagni sui possit se extendere usque ad metas quae positœ
sunt ex altera parte stag’ni sui, secus viam tendentem Percheium et si
aqua stagni sui totam terram infra metas positam occupare non poterit,
nichilominus tamen eisdem monachis quieta et libera remanebit. De
stagno autem suo superiori statutum est et a nobis concessum quod
dilatent et élèvent calciatam ita quod aqua illius stag’ni sui possit se
extendere et sursum ascendere ad mensuram duorum digitorum usque
ad calciatam stagni nostri, quod de permissione abbatis et monachorum
a nobis de novo construendum est m superiori parte mareschiorum,
infra metas ab eisdem monachis nobis extensas, per totam terram a
parte nostra et hominum nostrorum, quam aqua illius medii stag’ni
monachorum poterit occupare, nos eisdem monachis in pace dimittimus
et ab hominibus nostris dimitti faciemus liberam et quietam. Prseterea
quotiescumque vel a nobis vel a successoribus uostris venditae fuerint
piscesilHus stagni nostri a nobis de novo constructi, decimum denarium
venditionis sine fraude aliqua eisdem monachis pro décima persolvemus.
Concedimus etiam predictis monachis ut ad voluntatem suam
terras, prata et nemora sua claudant, sicut sibi utilius fore decreverint,
nec nos vel homines nostri infra metas et clausuras suas aliquas
pasturas, exactiones vel consuetudines aliquo modo poterunt reclamare,
bona Hde eisdem monachis promittentes quod si aliquis eos super hec
Page:Métais - Cartulaire de Notre-Dame de Josaphat, tome 2.djvu/15
Apparence
Cette page n’a pas encore été corrigée