Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/106

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

avance ; quand nous rouvini, ça li qui peyé.

— Coquin, mo fi ! ça milate la, ca peyé bin. A pou ça, mo content travaille pou li. Quand ou descendne, ou pas beinsoin tiré chapeau, ni gratté tête, dé foai, la so case ; graw ! li ca lovri còffò la.

— Pou to meinme, li pas nècessai mo doumandé to, si to pésant ; ça façon zòte ca kioé l’ò, la Saint-Elie la !

— A conça meinme, réponne Sorossi. En nous prend quichose la Prince ?

— En nous donc.

Sorossi, a oune pitit nègue crabari, yé c’appelé Phlippe ; toute blangue mine d’ò connaite li. A so mauvé mékié, li té ca fait, la placè la, qui fait yé baille li nom, Sorossi.

Li ca rouclanmeim toute temps, la placè. A oune chef, di ça qui ca prend, tout patout, dé, tois avance, yé la.

La Prince, yé doumandé, dé vè mêlé, et pis yé assis.

Dé sodat té ca boai café kiololo, òbò yé ; pas calongnin non, sodat casème meinme.

Grand soupièrein té là-sous tabe ; la poule té ca faite là-sous billa. Lò ou tendé chef la poule la dit : laissez-zoué Toustou, òte jouò yé la pédi vié.