Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/21

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

nous pa moune Martinique, pou ça ; nous pas divòcé, qué R la. Nous ca séparé, qué li, lafin di mot, oune so. Tout patout, òte côté, nous ca choési. Quand li chouite, nous ca prend li, quand li trop dou, nous ca lessé li.

— Li gain côté, nous ca metté li, passé francé meinme. Gadé, jorne, crabasse. Gadé, H aspiré yé la, presse yé toute, ça R la nous bouche.

— Et pis meinme, toute lette qui dou, pou pronnoncé, nous pas wlé yé ; francé pouvé gadé yé pou li ; a pas landans nous criole la yé wa vini.

— Blangue content tendé nous dit, tombé la dileau, kiouboume ; frappé oune lapòte, bam. Li gain, ça zaffai la, la so langue aussi ; mé, li pou ca palé conça, tant pis pou li. Nous criole pi chouite, passé so langue.

— Et pis, nous criole ca changé, qué temps, kou toutet langue. Moune jounein jodi, pou ca palé vié vié la, encò, ça qui té ca dit, zouq pou jouq la ; chitron, pou citron la ; jorange, pou zorange la. Yé bin fé. Li pas temps, pou nous lessé li ?

— Qué gué règue, li gain ça qui wlé fignolé criole la tròpe. Yé ca mêlé francé qué li, si tant, à la fin nous pou ca comprendne engnin.