Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/20

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

langue ca roulé ; lò la, pou blangue, ça kinguéyanga meinme.

— Blangue pas connait, nous langue, et yé wlé dit, nous pas savé palé. Si cé vrai !

— Oune jou, oune Ventmeinnein yé la, té wlé ari mo, pace mo té doumandé moceau dileau. Li crai, moceau, en criole, a kou en francé, quichose ou pouvé coupé.

— Li pas savé, moceau, ça inpé. Francé ca dit, inpé, pou toute quichose ; nous meinme ca dit moceau, pou toute zaffai. Quand a quichose, pou coupé, nous ca dit, dé foai, bi ; kou oune bi dipain. Gadé wai, si nous ca dit, oune bi dileau ? D’abò nous pou ca dit, bi, pou quichose yé ca boai, nous ca palé bin.

— Blangue té wa wlé nous dit aussi, un peu, du pain, du riz. Non, nous pas beinsoin pointi nous bouche, kou tambou crapaud, pou palé conça. Nous langue bon, kou li fica. Nous wa dit, dipain, douriz, coument li pi millò, la nous zòrè.

— Nous pou ca dit, doupain, ni diriz ; yé wa croché nous zòrè, pas vrai ?

— Mo tendé anglé, mo tendé potigué ; ça francé, oune so, qui ca baille so cò, ça misè la, pou pronnoncé U.

— A kou R ; si nous ca dit, palé pou parler ;