— A la mo wai yé dansé, béni-josé, di vrai vrai.
— Nègue Riacoubo, yé pas sotte ; mé, yé vanté. Dimanche conça, la paroaisse, yé toute qué yé soublié. Pi beaucoup, landans sabe la, ça là-sous machoai souliéi la, yé ca maché. A ça to tendé yé dit : beif mouri lessé misè pou so lapeau la !
— Lanse Riacoubo, a la pou wai wabé, carata, pitit pannacoco la, prime ; ça la, aussi, yé ca kinbé totie cawanne qui gros.
— Riacoubo plein qué toute façon frit ; mo wai, la la, dé pied touca. Yé pou ca planté li, assez, la peye la ; bò di Cayenne, ça la Donnesse, qué Lapointe, oune so, mo wai touca.
— La ça quakié la, oune mouché fait, longtemps, oune testanment, qui tout drôle. Li té mal qué toute moune.
— Li dit landans, so pi grand rougret, a di wai li pas kioé so voésin, anvant li mouri ; et pis li ca héritié lakiouratelle, di so vié soulié.
— To comprendne coument voésin la té content, di wai li mouri. A pas zaffai qui téribe ça ?
— A Riacoubo, mo wai nòtai ca fait linventai. Oune blague té mouri.
— Frè ! a la pou to wai, côté yé ca mangé bon mangé, côté yé ca boai bon boesson. Vié