Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/25

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

II

Dimanche, kou lhabitoude, Atipa descendne, fait oune tou, bò di lavancé. Li contré, qué Wacapou, oune òte zanmi mine d’ò.

— Mé to, frè ! dit Atipa. Côté to soti ?

— Mo soti la Mannan, réponne Wacapou ; la Enfin. Nous ca rinté l’ò, là-bas la.

— Janmains ! dit Atipa, pas dit conça donc ? quand ou ca fait l’ò conça, travail la meinme chouite.

— Pas palé compè, rouprendne Wacapou ; et to, côté to soti ? En nous décollé quichose la Dipi.

— En nous donc, dit Atipa. To wai, mo millò allé la Sazi. Li gain massogan tròpe, la Dipi la ; mé, ça pou ca fait engnin. Pou oune foai, en nous, toute meinme. Mo pa, a Oyapoc mo soti.