Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
II
Dimanche, kou lhabitoude, Atipa descendne, fait oune tou, bò di lavancé. Li contré, qué Wacapou, oune òte zanmi mine d’ò.
— Mé to, frè ! dit Atipa. Côté to soti ?
— Mo soti la Mannan, réponne Wacapou ; la Enfin. Nous ca rinté l’ò, là-bas la.
— Janmains ! dit Atipa, pas dit conça donc ? quand ou ca fait l’ò conça, travail la meinme chouite.
— Pas palé compè, rouprendne Wacapou ; et to, côté to soti ? En nous décollé quichose la Dipi.
— En nous donc, dit Atipa. To wai, mo millò allé la Sazi. Li gain massogan tròpe, la Dipi la ; mé, ça pou ca fait engnin. Pou oune foai, en nous, toute meinme. Mo pa, a Oyapoc mo soti.