Page:Plotin - Ennéades, t. III.djvu/306

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
245
LIVRE DEUXIÈME.


l’homme [de l’âme et du corps], mais de l’une des deux parties seulement, du corps qui a été façonné par l’âme. De même par conséquent, le monde sensible, qui est fait à la ressemblance du monde intelligible, nous offre des images, non de son créateur, mais des essences qui sont contenues dans son créateur, au nombre desquelles se trouve l’homme avec tout autre animal ; or chaque animal a cela de commun avec son créateur de posséder la vie, mais chacun d’eux la possède d’une manière différente ; tous deux en outre font également partie du monde intelligible[1].


  1. Voici comment Ficin commente la fin de ce livre : « Prima Essentia ex se viva nominatur ipsum vivens ipsumque Animal ; hujus actus in se reflexus appellatur Intellectus, qui in hac ipsa substantia sui viva tot ideas inspicit quot species fabricaturus est in mundo. — Sensus in se sentit tantum, in imaginatione vero persentit insuper se sentire. Similiter imaginatio imaginatur in se ; in ratione imaginari se percipit. Ratio in se argumentatur ; in intellectu animadvertit se argumentari. Intellectus noster in se intellîgit, in divino intelligentiam suam animadvertit. Divinus Intellectus in sua essentia viva possidet et invenit omnia. Est autem vivens hæc Essentia uniformis simul et omniformis ; ideoque mundus hic inde talis intelligitur atque generatur. Sunt vero ibi formæ rerum usque ad species ultimas tantum multiplicatæ ; in Anima vero mundi inde nata, multiplicatse magis ; maxime vero in Natura genitali, quæ hujus Animæ postremum est. Omnes quidem ideas appellat hic intellectus, generalem vero animarum ideam nominat quum Intellectum, tum etiam Animam, quatenus sursum aspicit vel deorsum ; similiterque animam nostram triplici ratione dignam censet triplici cognomento. »