Page:Rabelais - Gargantua et Pantagruel, Tome I (Texte transcrit et annoté par Clouzot).djvu/172

La bibliothèque libre.
Cette page a été validée par deux contributeurs.

Lors répondit Panurge : « Prug frest strinst sorgdmand strochdt drhds pag brleland Gravot Chavygny Pomardière rusth pkallhdracg Devinière près Nays. Bouille kalmuch monach drupp delmeupplist rincq dlrnd dodelb up drent loch mine stz rinquald de vins ders cordelis bur jocst stzampenards[1]. »

À quoi dit Épistémon : « Parlez-vous Christian, mon ami, ou langage patelinois[2] ? Non, c’est langage lanternois. »

Dont dit Panurge : « Heere, ie en spreke anders gheen taele dan kersten taele, my dunct nochtans, al en seg ie u niet een word, mynen noot vklaert ghenonch wat ie beglere : gheest my unyt bermherticheyt yet, waer un ie ghevoet magh zunch[3]. »

À quoi répondit Pantagruel : « Autant de cetui-là. »

Dont dit Panurge : « Seignor, de tanto hablar yo soy cansado, por que supplico a vostra reverentia que mire a los preceptos evangeliquos, para que ellos movant vostra reverentia a lo ques de conscientia ; y si ellos non bastarent para mover vostra reverentia a piedad, supplico que mire à la piedad natural, la quai yo creo que le moura como es de razon : y con esto non digo mas[4]. »

À quoi répondit Pantagruel : « Dea[5], mon ami, je ne fais doute aucun que ne sachez bien parler divers langages, mais dites-nous ce que voudrez en quelque langue que puissions entendre. »

Lors dit le compagnon : « Myn herre endog ieg med ingen tunge talede, lygesom boeen, ocg uskuulig creatner : myne kleebon, och myne legoms magerhed wduyser allygue klalig huuad tyng meg meest behoff girereb, som aer sandeligh mad och drycke, huuarfor forbarme teg omsyder offuermeg, och befael at gyffuc meg nogeth, aff huylket ieg kand styre myne groeendes maghe, lygeruff son mand Cerbero en soppe forsetthr. Soa shal tue loeffue lenge och lyksaligth[6] »

« Je crois, dit Eustènes, que les Goths parlaient ainsi, et si Dieu voulait, ainsi parlerions-nous du cul. »

Adonc dit le compagnon : « Adoni, scolom lecha : im ischar harob hal habdeca, bemeherah thithen li kikar lehem, chancathub : laah al adonai cho nen rai[7]. »

À quoi répondit Épistémon : « À cette heure ai-je bien entendu, car c’est langue hébraïque bien rhétoriquement prononcée. »

  1. (Langage inintelligible avec quelques noms de lieu chinonais : Gravot, Chavigny, La Pomadière, Cinais).
  2. De la farcce de Patelin.
  3. (Discours hollandais).
  4. (Discours espagnol).
  5. Vraiment.
  6. (Vieux danois).
  7. (Hébreux).