Page:Raoul - Trois satiriques latins, vol 1 Juvénal, 1842.djvu/222

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

Perditus, ut dubitet Senecam præferre Neroni,
Cujus supplicio non debuit una parari 13
Simia, nec serpens unus, nec culeus unus ?
Par Agamemnonidæ crimen ; sed causa facit rem
Dissimilem quippe ille, deis auctoribus, ultor
Patris erat cæsi media inter pocula ; sed nec
Electræ jugulo se polluit, aut spartani
Sanguine conjugit : nullis aconita propinquis
Miscuit ; in scena nunquam cantavit Orestes ;
Troica nec scripsit. Quid enim Virginius armis
Debuit ulcisci magis, aut cum Vindice Galba ? 14
Quid Nero tam sæva crudaque tyrannide fecit ?
Hæc opera, atque hæ sunt generosi principis artes,
Gaudentis fœdo peregrina ad pulpita cantu
Prostitui, Grajæque apium meruisse coronæ.
Majorum effigies habeant insignia vocis :
Ante pedes Domiti longum tu pone Thyestæ
Syrma, vel Antigones, seu personam Melanippes,
Et de marmoreo citharam suspende colosso. 15
 

Quid, Catilina, quis natalibus, atque Cethegi
Inveniet quisquam sublimius ? Arma tamen vos
Nocturne, et flammes domibus templisque parastis,
Ut Braccatorum pueri, Senonumque minores ;
Ausi quod liceat tunica punire molesta. 16