Page:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome14.djvu/103

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page n’a pas pu être entièrement corrigé, à cause d’un problème décrit en page de discussion.

'i

BogimOni-

fridill, epiie.

Carnotp.333.

xeviij

PRÆFàtf^.

cxm. (M» kMctil. «ud» iiTqratem tAilUer vket ape^Mm «commit Gmfiri’’ du» U CanMlnte

quùtdteimMmt^‘St-

mjfamqm

CffMM»,

lentm povvmeiti», tmmmmu

llitioria no-

iiasterii Uier-

censis,p.334.

(>«ta Bartbo-

lom» Lau-

dtin. epiac.

p. 342.

Gi’Slx* AIImto’

(lis l’rfxirvn-

AÏS arrhicp.

p. m.

efoywm< !/wd«Wi[t|M*làu^^

tiectesüo : cmeoHptnUS. Benmrdiu. Boeotiam Ipudi tju» rmtOar, quàd à Regt üêdovieo impétrant kaminibu» oedetia tum, *à est tervûieu mafriemariit, licMliain teatificandi et bellandi in «iminilMia arawis, ^ndtia et negotîM,’ éte.

CXir. SequUur kütoria moiuuterü Usercensit A anno T60 uiçue ad annum 4149, ted in fine, ut eredimut, mutila, quam eum Historia Tuielensi edidif Baluxius. In ea, præler abbatum seriem, multa occurrunt od historiam episcoporum et vieecomitum Lemovicensium, necnon AquitanA Ducum, el aliorum magnatum.

CXV. Gesta Barlholonuei Laudunensis episcopi Ascripsü Hermannus monaAtu (a) Ibro lll A Miraculis S. Maries Laudunensis, quo jam uti sunna tomo XII, ji. 269, ad illtatrandas ret Làudxmenses. Iji iis qua nunc damut, pracipuum BartholoMan studium éluret cirea viros ret*yio«w, quibus novem condiditte monasteria trAitur, qtjinque Pramonstratensibus, quatuor Cistercietjsibus, et antiqua Laudunensis episcopalûs mOffiasterid ad meliorem præterea frugem informasse. ex VI. Trevirensium qrchiepiscoportm gesta mulli identidem in lucem pAlicam emiserunt, 4 .* Acherita, t. Xll Spicilegü, od annum usqtte 1122,’ 2.* L^ibnitius, tomo I Accessionum hisloricfirum usque A an. 1132 ; 3.° Eecardus, t. Il Corporis historici, A annu 1132 ad annum 1259 ; 4.° Martenius, t. IV Amplissimæ Collectionis, ab anno 880 A annum 1455 ; 5.* D. de Honteim in prArotno Historiæ Trevirensis diplomatica, qui fifam Alberonis à Baldrico ejus dopieslico scriptam eisdem gestis inseruit. Magnæ sanè aucloritatis quoad res Germanicas sunt gesta illa, non A uno auctore, sed à pluribus et coiovis S. Matlhiœ monachis conscripta ;sed parum ad historiam Francicam ronferunt. At verà in vila Alberonis quam damus, multa occurrunt ad historiam ecclesiæ Metensis pertinentia, qua merità sibi vindicat collectio nostra.

CSIOII. LVtwNiyaM fte *

aferahic* to to Chartm

fim n, «réiiae to Ghatoca,. a éo , _ ooaàlneii fl Art inteptouto dam Ik de%at, 1^11 tnnrçitjMpdalitA ’

patid 4Matêlré«eiMitt ànr _

«wma, to Boftoaat, to Toort «I

cela n Mt d’acooed avec S. BeniateL ; It pafeilleBtent d’avoir obtenu du B<fl Lmis aetfe de aon ^iw pourroienteataT «a I’ et même comJmbn ea champ ch» sUmi d’affàiret,t-

CXTV. Vient ensuite Thiatoire du TnrrnamiHi d’Userclte, depuis raooée 760 josqu’* Taaaéa 1149, que nous croyons mutilée è la fia. te luce Ta imprimée à la suite de l’histoire de Tobea, On y trouve, outre la suite des abbés, bfisnroaia de particularités sur les évéques te les vicooMai de Limoges, sur les Ducs d’Aquitaine, te aaiias ■eûmeurs du pays.

CXV. Le moine Herman (a) a écrit le» gteb» de Barthélemi, évéque de Laoa, au livre m d« Miracles de Notre-Dame de Laon, dont noos avons déjà fait usage au tome XII, p. 269, loi». Sue nous rassemblions les historiens dn Lsooois, ans ce que nous donnons maintenant, Herasa» n’est occupé qu’à célébrer le zélé de Barfaékmi pour la multi^ication dea monastères, dote il fonda cinq pour les Prémontrés, quatre pour les Cisterciens, sans compter les anciens monastères de son diocèse, auxquels il fit beaucoup de bisa en y rétablissant la régularité. CXVI. Plusieurs savans ont publié, en difiîL rens temps, les gestes des archevêques de Trêve* ; 1.* d’Acheri, au tome XII du Spicilége, joeqaVt Tannée 1122 ; 2.* Leibniiz, au tome I." dés kcoetsions historiques, jusqu’à Tannée 1132 ; 3.* Eccard, au tome II du Corps d’histoire, depuis Tannée 1132 ju^u’à 1259 ; D. Martène, au tome IV de TAmplissime Collection, depuis Tan 880 jusqu’à 1455 ; M. de Honteim , au prodrome de l’Histoire diplomatique de Trêves : mais à la place dte gestes d’Albéron, il a inséré sa vie, écrite Baudri, son commensal. Sans doute ces gestes, qui furent écrits successivement par plusietirf moines de S. Matthias, sont d’une grande utilité pour Thistoire d’Allemagne ; mais ils intéressent fort peu celle de France. Il n’en est pas de même de la vie d’Albéron, que nous réimprimons : oa y trouve beaucoup de particularités sur Téglise dé Metz, et sous ce rapport elle devoit entrer dans notre collection.

frtl Aiirtorrfl Hôtoriæ litrrarûr Franciæ (tomo Xll, p. 289 ) Herimannum Tornacenaem dislingtioiMlots ccnacnl ab Hcrmaniio Lauduneiiai, <|iieiii aliun«i« parum notum aswrunt. Eamdem noa esse personam, Hersssonuin itluin qui bbroa très de miraculis 5. Mariæ Laudunensis, et Herimannum qui historiam instauratæ Toraa- <Tnsi» S .Martini ecclesiæ scripsit, cura Fabricio et D. Ceüier credimua, hit iuducti rationibus. HerisuS»nus Tornæ-cnsis RonUs TerMbatur anno H45, minus ad poatulandum proprium TornacensibtjS episco pum. quo tempore Ansclmua abbastS. Vimentii Laudunensistilluc protmonasteriitsui rebustsdrsiieraL Ptscuit Eiijtcnio Ps|is> ut Anselmus Tornareosibus daretur episcopus, placuit et Tornacensium legatis. N» imoiigruè igitur admitti potesttAnselmum, Tornacensemtepitcopumtfactum,tHerimaonotqui Toruâoeesu cccloaiæ hiatoriam Inculenter descripaerat, auctorem fuisae ut acribeudæ Laudunensi se seriii|<nt, ac(e|itis ab eo vel BartbotomæotLaudunensi episcopo, cuitdicatum esttopus, documentis intenm rem neonssariis Upinionem noslram juraitlemporum convcnienlia ;tnibil enimthabet inthac lucobraCione Uaimsnnus, quod pnstenus ait anno 1147, quo Tornacensit Herimannus in PaleMinam profectos ett, ubi et cfctilur.t■t.

L