r
50
EX ACTIS SANCTORUM
CatinU’U.
Artmannus Gailiacensis monasterii transfnga, et propter inobedientiam Concben- A sis (o) repolsus, postea Aiireliaoensis monasterii monachus, qui in primævo ætatis suæ in eeelesia Viancensi fuerat nutritus et doctus, excogitavit eumdem Viancium, si posset, de jure Albiensis ecclesiæ subripere, et Aureliacensi monasterio [b) siibjugare. Cujus rei gratià Bernardum-Aimerici et Guillelmun-Aimerici Cadalonensis * castri principes convenit ; qui laici quidem, ut Viaiicensem ecclesiam maniitenerent et defenderent, partem honoris ejii^em ecclesiæ de episcopo Albiensi et carionicis S. Ceciliæ habebant ad feudum. Qui [Artmanniis] ut eamdem ecclesiam cum universis pertinentiis suis Aureliacensi monasterio donarent, multis modis operam deilit ; sed illi primô quidem omnimodis restiterunt. Videns autem Artmannus ille qikxl eos ad hoc impellere non posset, nt banc facerent donationem, sentiensque quîid promittendo etdonajido, sicut in istiusmodi negotiis fieri solet, ad hoc essent concuticndi, effecit per quosdam internuncios ut iterum iterumque convenirentur. B Egit denique per quemdam laîcum, Ponciiim-Ademari nomine, cni pro merceile mulam unam promisit, si prædietos viros ad hoe impellere j>osset ut, acceptis à monacliis Aureiiacensibus cccc solidis. ecclesiam S. Eugenii de Vianeio Aureliacensi abbati et monachis venderent : à quibus ccc solides Bernardiis-Aimerici et Giiil-Iclmus-Aimerici accepi’nint, et pro c solidis mulam unam. Ponciiis verô Ademari, qui (X)s ad hane donationem provooaverat, pro miila sibi promissa xxx solidos accepit. Amblardus quoque d# Arifac et Ennengaudus frater ejus unum ab eis muliim accepemnt, et Pctriis liordcncs iinaiii mulam liairam (e), (piikl eidem causæ coiisiliiim et assensum pi æstiterunt : quam videruiit FroUirdiis de/ Causac et .Ademarus-Baimuudi de A’iaiicio. QiùkI autem ccc solidos Beiyiànlus-.Aimerici et (iiiillelmus-Ainierici acivperint, à monaehis ipsis didicimus [d)’. Mis ita perpi’tratis, Artmannus cousiliarios Frotardi, sicut præscriptum est tune C exeommiinieati, œiivenit, Rogerium scilicet de Cardonag et Rernardum-Amalfredi, et promisit illis dnas imilas, si cum eo agere possent ut prædictam ecclesiam ablwti Aurelia<*ensi donaret ; Achardo prætcrea, «jiii, licèt laicus, archidiaconatum Albiensis cccicsiæ tcnebat, unam mulam t"o<lem pacto promisit. Quibus siiffragantibus ad Frotardum veuictis, ecclesiam prædictam donari Aureliacensi abbati, promissis multis et fieneficiis et donariisatiri et argenti et jumeiitonim, postulavit. 0>iistitiierant itaque dicm et locum, ubi proinissiones ipsæ dari firmarcntur. Frotardus intérim Dominum non timeiis, ncc personæ suæ modum cousiderans, sciens excomriuinicationem suam, clirisma cousei’ravit, sijUdt’Tn consecrationern dici fas est conscHTationcm. Quo tcnqion* Rotnanæ ecclesi.ym’gatus, Amatiis nomine, missus ad jiartes Aqiiitanieas et Hispanicas, qui postejr (c) luit Olenuiensis episcopus, vir irligiosus et reverentià digiius, castello quod Amlats vtx’atur, hospitatus est. Quem H ciini (|uidam in eo Castro dcpreearetur ut filium suum baptizxrct, affcrri sibi chrisma postulavit : qucxl et factum est. (iùiiupic àcircumstaiitibusilliidab episcopo Albiciisi Frotardo audisse consecratuni, dixit clirisma illud non consccratum, sed cxecrandtim, asinomm magis iinctioni conveiiirc quàm cliristianorum, et iu circumstaiitiuiii aspectu in terram verso vasculo, distillaiido cffudit. liic itaque Frotardus venieiis Viancium, canouicos ejusdem ccchsiiæ adnnari pr :eccpit ; et sub occïisione religionis eos tjicere cupiens, et .Vureliac’cnses monaelios iiitrixluccre, dixit cis vellc se eos aut religios ;uii vifani deiiiceps ilueere, aut tæclesiaiii
ianeensi-m suæ dispositioni dimittere [f. Qui mouacliorum subrcptionem et
versutiara sentientes, ex parte eanonicorum Albiensis ecclesiæ illi coutradixcruiit
ianccnsem cwlesiam cum universis pertinentiis suis, ut iiiunacliis cam ncc doiiare
nec vendere jxisset, .se (jutxpie diq statutà regulares canouicos licri vcllc spojxiiidc- R ruiit. Quod audiciis Frotardus respoudit, si lioc facerent, iiolle se eos tjiccre ; dcilitquc cis dietn quousque hoc facerent. Ex ejus itaijuc consilio, et, ut ijisc fraudulciitcr (iP l’ortè ri 0>nchcn.ttl>tit.
(6)tAi»n<> 1080, Viaiicensi occle«iâ jam potie-
bantur AureUarcnsen , prout coiiigilur ex Gr^o-
rii V II epÎMoti 19 , Ub. VII , tiata Romæ secundo tdu* aprtlu, imiict. iii. Unde manifestiun est teniporum fienem ab anonymo pciturbari.
(< I Itl est. coloris tubctnerim.
[d, Hæc ex invidia conficU videntur.
{e’} Arnatus ante ttTii^>ora Gregorii V II jam e[>iscopus Olcn»nis erat, et anno 1089 fjctiis est
Burdegalen.sis an hiepiseopuA.
(f)tllæt : utique gesU sunt anno 1072. quo
temj^tore Frotardus relorinandts canonii’oruin .suoruin Dioribus adlaborabat. ut vitlere est in instruiDeoto quod t. 1 nov. GâUiæ Christ, editum est,
p. 5.
L
