EX HISTORIA ANDAGINENSIS MONASTERII.
A antiquo sui patrimonii in Bracbante erat sita juxta Nivigellam Ecclesiae B. Petri et B. Huberti tradidit habendam pro anima patris sui Godefridi Barbati itemque pro fratris sui Godefridi filiique sui ibidem praesentis, eamdemque donationem legali privilegio et legitimis testibus confirmari fratres etiam in sui prœsentia ab Abbate reponi obtinuit apud Ecclesiam B. Petri. Otbertus gloriae sua3 studens prsedictum castrum oblatum sibi concupivit, et mille quingentas argenti libras pro eo Duci condixit.
Tn eodem anno Kalendis Junii, Otbertus castrum Mirvolt non longè situm a Monasterio ad desolationem circumjacentis provincia ? refirmavit quod obtentu domini Theoderici majoris Henricus Episcopus dejecerat sub interminatione perpetuianathematis. Non, multopost, eâ ipsâ die anniversariâ quâ B. Huberto prœdictam fecit injuriam, Otbertus captus est a Comite [Limburgensi] B Henrico ; et Durboium usque deductus incitato equo et satis feroci durissimè et inhonestè collisus vix mortem evasit sed et quamdiu ex tune supervixit, nunquam adversitatibus et dedecorosis oppressionibus caruit. [Anno mcvi] Arnulphus Cornes Chisniacensis in hoc loco Kalendis Aprilis Monachus factus, xvi Kal. Maii obiit. Pridie autem Kalendas Maii apud Dolhem sub Leodio, obiit Cornes [ Montis-acuti J Cono indeque se petente relatus, sepultus est Dinarium sibi diu loco electo qui ante decem aïinos Hierosolymam cum Duce Godefrido [perrexerat].
EX GESTIS ABBATUM TRUDONENSIUM
G AUCTORE RODULFO (a) EJUSDEM LOCI ABBATE.
Apud Acherium T. 11. SpïciL in-fol. p. 667, m A0. T. Vil, p. 344. Anno Dominicse Incarnationis millesirno octogesimo secundo obiit Abbas Adelardus II, vm Idus Decembris ; tertio vero Idus Augusti Capitulum actum est super confratres nostros a duobus Episcopis Herimanno scilicet Metensi et Henrico Leodiensi quâ nocte dispersi sunt omnes confratres nostri, prseter pancos quos superiùs nominavimus. Nono autem Kal. Decembris, Lanzo Abbas S. Vincentii Metis ordine memorato in secundo libro Abbatiam nostram regendam suscepit. Tertio vero anno introitûs ejus combustum est Monasterium nostrum scilicet septimo Idus Martii anno mlxxxv. D Hildehrandus Papa, qui et Gregorius VII est appellatus et Henricus IV Romxanorum Imperator qui Leodii obiit, filii persecutionem fugiens, gravissimis dissidiis regnum et Sacerdotium liàc illàcque miserabiliter distrahebant. Quare Imperator faventium ’sibi Episcoporum Moguntiae Concilio habito suique Papa ? Clementis appellati, Ravennensium scilicet Archiepiscopi auctoritate ut sibi videbatur roborato Herimannum Metensem Episcopum hostem imperii publicum adjudicari fecit in eodem Concilio totoque alienari (b) Metensium dominio, Abbate quodam S. Arnulfi Métis, Gualone dicto, Episcopo pro eo supposito.
Interea Luipo, unus de fratrihus nostris ab Imperatore tandem obtinuit ut, suscepto dono Abbatia ? nostrae de manu Imperatoris, per duos Comites ejus in eam introducerctur, Gerardum scilicet de castello quod dicitur de Guassenberge E et Gosuinum avunculum ejus, de castello quod vocatur Heinesberge. Hœc autem eâ geri videbantur ratione, quia absque electione domnus Lanzo introierat fratrum electioni suppositus, Episcopatusque Metensium qui Herimanno abjudicatus videbatur in manu Imperatoris habebatur cujus capiti (c) inbœret nostra (a) Rodulfus praefuit Trudonensibus ab anno ex multis excerpsimus quœ ad rem nostram facere 1107 ad an. 1138. lotus est in rebus sui Monaste- visa sunt, ut ea prosequamur qusT. XI superiori ru cujus historiam tredecim libris complexus est p. 204 édita sunt. si ut yult Acherius de seipso sub aliena persona (b) Herimannus ab urbe Metensi bis pulsus est verba facit in postremis sex libris. Ejus scriptionem ex Sigeberto. Primo an. 1078 secundo an. 1085 haud inelegantem fide dignam censemus ait enim quo abjudicatus ci est Episcopatus. Radulfus Excusatum me rogo habere lectores hujus (c) Quâ ratione Metensi Episcopo subjecta esset meiopuscuh si minus quàm -velletis certos vos reddi- Trudonensis Abbatia explicatiùs aperit Rodulfus dero ex lus de quibus ipse certior esse non ~ottci. fl 4 p. 674 Quoniam inquit, temporale bonum nostrum secundo autem Adelardo mque ad me, quidquid re fe- ad Metenses pertinet euraque animarum tantùm ad ram, aut ipse vidi aut videre potui, et quee non vidi, Leodienses. eorurn relatione qui hœc viderant, didici. Pauca tamen
Num. HO.
An, 1099.
Num. 129.
LiB. III.
An. 1082.
