EX GESTIS ABBATUM TRUDONENSIUM.
Pag. 699.
l
Pag. 700.
i
A fridus cum suis sed non omnibus de Lemburg Cornes Gualerannus qui postea exstitit Dux de Monte-falco Gorguinus civitas tota exceptis aliquibus Abbates omnes Episcopii de Archidiaconis et Prsepositis meliores et plurimi Clerus quamplurimus. Pars illa dicebatur Alexandrina pars ista Frederina. Alexandrini dicebant Frederinos reos esse Regiae majestatis, et ob hoc persequebantur Frederini Alexandrinos cum Imperatore et Alexandro excommunicatos et ob hoc in Ecclesiastica communione eos vitabant. Itaque qui Romanse obedientiae sub Episcopo Frederico obtemperabant praedas et direptiones et captivitates, ignem et gladium per Alexandrinos quotid.ie sustinebant nulli setati nulli sexui nulli ordini parcere totum persecutionis sestum super Ecclesias tam in Monachos quàm Clericos effundere, sic vidimus sic audivimus sic scribimus. B Alexander ex castellis ejectus sed praedictis tutoribus riostro oppido frequenter se recipiebat et tantorum malorum incendium acriter agebat. Oppidani nostri omnes illi favorabiles erant utpotè semper levissimus j ad talia populus. In ; tota Brabantia in tota Hasbania non erat Princeps aut dominus qui Alexandro non faveret aut eum tueretur. Solus Loensis Cornes Arnulfus inter utrosque medium se agebat Frederico tamen magis obtemperans ob domini Papse obedientiam quàm Alexandro ex Imperatoris violentia. Alexander Hoïum (a) castellum occupaverat, quem in eo Fredericus Episcopus cum fratre suo Namurcensi Comite Godefrido obsessum tenebat (nam suburbana Hoïi Frederico magis favebant quàm Alexandro) ad quem liherandum Dux applicuit exercitum Hoïo ex una parte Mosse in quo oppidani nostri fuerant ex altera parte Mosse de verticibus montium Cornes Lambertus in obsidentes castellum cum ingenti multituC dine exivit. Pugnatum utrimque graviter est illinc a Duce istinc a Lamberto Comite contra utrosque ab bis qui erant cum ipso Frederico et fratre ejus Namurcensi Comite. Dux inani spe frustratus recessit. Cornes Lambertus in bello prostratus de equo et vulneratus captivus ductus Namurcum fuit. Alexander obsidionem diu sustinere non valens et valdè expavefactus ex verbis Papse Calixti, qui ei mandaverat quia clauderet ei januam seternse vitse nisi cessaret et Episcopo Frederico castellum redderet promissâ emendatione et perpetuâ cessatione in publico conventu Leodii absolutus est ab Episcopo Frederico cum paucis adhserentibus ei Clericis etdomi sedens ad tempus invitus siluit. [Anno mcxxi] defungitur (b) Episcopus Fredericus vi Kalendas Junii et Alexander reducitur a suis et cum suis. Prseter eum vero solum quem Episcopus Fredericus absolverat ut et Hoïum exiret et ab Episcopatu cessaret nullus suoD rum laicorum absolutus fuerat neque ipse eorum communionem in aliquo devitabat. Videbatur enim tam sibi quàm suis, quod omnis contradictio quse eos hactenùs impugnaverat defuncto Frederico sublata et remota esset. Vocatus ergo ab eo licèt excommunicatus adhuc Lovaniensis Dux Leodium venit, Clerum et populum ei paciiïcare satagit, et in pleno conventu Capituli reformat (a) Scriptor vitae Frederici Reynerus supra nominatus « Fautores Alexandri ( inquit ) contabes» centes in se malitiâ recrudescunt nullam
» quam ei inferre queunt praetermittunt mali» tiam. Ipse nihilominùs Alexander pace turbatâ » castellum occupat Hoïense Ducis Coniitisque » Lamberti sibi promissum opperiens adventum. » At dominus Fredericus et frater ejus Principes » militise exercitûs Domini videntes quia multi» plicata sunt mala, dederunt se murum pro domo » Domini periculis se objicientes dispositisque » necessariis Hoïum petunt. Incolae vero ultro » fores aperientes obviam pergunt, se suaque » omnia dedentes at illi ingressis vineis et ma» chinis castellum expugnare aggressi sunt cùm » interea Dux magno cum exercitu nunciaretur » adventare cui ut obstrueretur transitus oc» cUrrentes quidam pontem in securi et ascia » dejecerunt. Ita Duci frustratus est adventus. At » parte ex alia Lambertus Cornes per angustam » semitam qua : inter fluvium Mosam et asperri» mam rupem arctissimè patebat, amotis equis » propter loci difficultatem, adventabat prose» quente militantium atque • inferioris ordinis » longâ catervâ. Cui frater Episcopi occurrens » ubi audiri ab eo potuit Ergone, inquit contra » me in arma venis cui hominiumjusla de causa fecisti ?
At ille frendens ira ; omne, inquit, homi»
nium tibi hocUernâ die exfestuco. Tune Cornes Et ) ego ait, te utperfklum hdc hastâper medium fal» lacis oris inficior. Dixit jactoque telo, fauces » ejus, cùm esset galeatus, trajecit. Hoc ille op» pido sauciatus ictu ruit captusque est ligan» dus in compedibus et manicis ferreis. Inte» rea Dux cuni gravi ira inefficax rediens omnia » municipia Episcopii et Comitatûs Namurcensis » cepit omnesque fortes ubique locorum suo co» pulans agmini Leodium in manu gravi perac» cessit. Reversusque est et ipse Godefridus unà » cum fratre suo crebros et inexorabiles ejus » aequipollenter expugnavit assultus gratiâ Dei » per omnia victoriâ triumphans »
(6) Frederici necem in fautores Alexandri refundit scriptor vitae ipsius quoad annum emortualem dissentiens a Rodulfo, Lamberto Parvo,
et aliis ait enim « Completa est iniquitas eo)) rum muneribus siquidem nescio quem Pincer» narum ejus corrupto, venenum poculo ipsius )) clam miscuerunt. Ipse autem ut erat adeo ho» nestœ simplicitatis, inconsulto quid esset, bibit )) infirinatus est languor supervenit, decidit in )) lectum animam Cœlo reddidit vi Kal.
». Junii, anno mcxxii ab Incarnatione Do» mini Indictione xv.
