Page:Roches - Oeuvres.djvu/145

130

LES ŒVVRES

ἐμοὶ τοτ’ ἔσται τοῦτο πάνδοξον κλέος,
λεῷ δὲ δεξίωμα σῶ κοινωφελές.
ἡ σή γὰρ ἀρέτὴ. ναός ἐθ’ ὑψηρεφής,
ἐν ὧ σέβεσθαι παντὶ τῶ πλήθει πάρα
τὸ σὸν κάλὸν μίμημα καὶ τύπον τρόπων.
ἤκουσα δ’ ὥς τις τῶν ἀφ’ αἵματoς σέρεν
σκηπτούχος ἥρως, τόντ’ ἄρη βριταννικὸν,
καὶ τὰς ἀφορμᾶς τοῦ δυσηνίου λεῶ
φράσας κολοῦσαι, παῖσι παρθένου τινὸς
βουλαῖς φρενώθη. καὶ σὺ ταύτας, ἄντομαι,
ἄκου’ ἐφετμὰς, ἅς ἐνέπνευσεν μενὸς.
Τῷ θηλυκῷ μοῦ τ’ ἀνδρικὸν σέθεν μένος.
ἔσῃ δὲ τῶν σῶν δυσμενῶν ὑπερ τεπος.
Ἔστω μὲν ἑν σοὶ χριστιάνιζον καλῶς
ψυχῆς χαρακτήρ ὥστε τὸν Θεὸν σέβου
παλαιφάτοισι τῶν Ἀποστόλων νόμοις,
καὶ τοῦ δ’ ἀειγράπτοισι τοῖς θεσμοῖς ἕπου
καὶ τῶ δεφαίνε σ’ ἀσπιλὸν κακήρατον.
τούτῳ ταπεινὰς ἀντὶ θύματος φρένας
πρόσισχε. καὶ γὰρ ὁ Θεὸς οἰακοστροφεῖ
ἐν τῇ γ’ ἑαυτοῦ χειρὶ βασιλέων κράτη.
τῶν πραγμάτῶν τ’ ἔντιμα τοῖς πρὸς ἅιματος
δίδου, τὰ δύσβαστακτα τῆς ἀρχῆς βάρη
δούλοισι πιστοῖς. τ’ ἀσφαλὲς τοῦ σοῦ βίου
σαυτῷ μόνῳ δή. τῷ φιλαγρύπνω τε σοῦ
τὰς εἰς σὲ προςδοκῶντος ἐλπίδας λεῶ.
κράτους ὁμοίως κελτικοῦ τὰ καίρια
ταῖς σαῖς μερίμναις ἀσφαλῶς ἐπίτρεπε
ὁ κόσμος ἡ υγένεια [sic] τ’ ἀλκίμου πρόμου
τὸ τ’ ἀξίωμα καλὸν ἐξετάζεται
ἐν τοῦ δικα[ί]ῳ πλείον’ ἢ πλούτῳ νέμειν,
βουλήν τ’ ἀρίστην πρόσθε τῶν δώρων ἔχειν
καὶ τὴς βραχείας ἡδονῆς τὸ σοφρονεῖν,
τὸ τῆς Προνοίας τ’ ὄμμα προύμμάτων ἔχειν.
ἥ τις τά τ’ ὀπίσω, τά τε προτοῦ τὰ νηὺ θ’ ὁρᾷ
νόμος δὲ καὶ τὸ δυσπαραίτη τὸν νόμον,
καὶ τῶν παλαιῶν κύριαι δόξαι Σοφῶν
ἕκαστον ἐντρέπουσι κασμίως βιοῦν.
τὰ συγγενῶν τε χρηστὰ σωφρονίσματα.