cution a5 DE CONSTANTIA SAPIENTIS.
ut alterum sine altero esse possit, alterum sine altero non possit. Quod dico, conabor facere manifestum. Possum pédés movere, ut non curram ; currerenon possum, ut pédés non moveam : possum, quam vis in aqua sim, non natare ; si nato, non possum in aqua non esse. Ex hac sorte, et hoc est de quo agitur, si injuriam accepi, necesse est factâm esse ; si est facta, non est necesse accepisse me. Multaenim incidere possunt, quæ submoveant injuriam. Ut intentam manum dejicere casus potest, et emissa tela declinare : ita injurias qualescumque potest aliqua res depellere, et in medio intercipere, ut et factæ sint, nec acceptæ.
VIII. Præterea nihil injustum justitia pati potêst, quia non coeunt contraria : injuria autem nou potest fieri, uisi injuste ; ergo sapienti injuria non potest fieri. Nec est quod mireris, si nemo potest illi injuriam facere, nec prodesse quidem quisquam potest ; et sapienti nihil deest, quod accipere possit loco muneris : et malus nihil potest. tri^uere sapienti. Habere enim prius debet, quam dare : nihil autem habet, quod ad se transferri sapiens gavisurfis sit. Non potest ergo quisquam aut nocere sapienti, aut prodesse : quemadmodum divina nec juvari desiderant, nec lædi possunt ; sapiens autem vicinus proximusque diis consistit, excepta mortalitate, similis deo. Ad ilia nitens pergensque excelsa, orchnata, intre-
